Çevik Bir adýný ilk defa duyuyorduk. 1991 yýlýnýn ortalarýnda bu adamýn ismi bizim sokaklar da dolaþýyordu. O dönemde Kasýmpaþa da faaliyet gösteren Tersanede çalýþan bir arkadaþýmýz bu ismi duyurmuþtu. Bu arkadaþýmýz aslýnda bizim Deniz Kuvvetlerinde ki köstebeðimiz sayýlýrdý. Bir gün meyhanede içerken heyecan içersinde anlatmýþtý:

“Çevik Bir denen bir paþa var. Bütün subay, astsubaylar onun için geleceðin Atatürk’ü diyorlar. Hepside o günü bekliyor. Haberiniz var mý ulan” diyordu.

Ýlk kez bu adý duymuþtuk. Kimdi bu paþa?..Kimdi bu adam?..Anlattýðýna göre sadece Deniz deðil Hava, Kara, Jandarma kuvvetlerinin bütün personeli subaylarý bu adama hayranmýþ. Memleketi kurtaracakmýþ. Hemen hepsi bu kurtarýcýyý bekliyormuþ.

Yýllar sonra ortaya çýkan belgelerin ve darbe planlarýnýn þekillendiði yer olan bu merkezin neden Deniz Kuvvetleri olduðunu arkadaþýmýz farkýnda olmadan anlatmýþtý. Hayranlýk seviyesi orada daha fazlaydý belki.

“Bütün Denizci subaylar ona tapýyormuþ”

Anti sosyal kiþilik bozukluðu olan bir arkadaþýmýz ise karþý çýkmýþtý:

“Memleketin sanki kurtarýlmaya ihtiyacý var kardeþim?..Yeteri kadar batmýþýz zaten. Mevzuyu deðiþtirin. Fener bu hafta ne yapacak onu anlatýn ” diyordu.

Azýlý Atatürkçü ve bir o kadar vatansever ve ondan daha da beter kahraman hastasý bir gençliðin üyeleri olarak çok heyecanlanmýþtýk. Koca bira bardaklarýný durmadan þerefe, þerefe diye tokuþtururken de haykýrmýþtýk.

“Ýþte kahraman, iþte kurtarýcý…Dað baþýný duman almýþ, yürüyelim arkadaþlar” diyorduk.

Kýbrýs gazisi olan üþütük bir arkadaþýmýz ise adeta coþmuþtu. Bize sürekli bira ýsmarlýyordu.

“Savaþ ne zaman çýkacak.?..Beni de alýrlar mý ne olur söyleyin. Bende sizlere katýlmak istiyorum” diye adeta yalvarýyordu.

“Ýnþallah, inþallah” diye ona da söz vermiþtik.

Tersane iþçisi köstebek arkadaþýmýz içtikçe konuþuyordu:

“Bizim tersane komutaný olan Tuðgeneral abimiz o biçim yolunu buluyor. Ne ihaleler dönüyor bir bilseniz?..Ulan orada bir paþa olacaksýn yedi sülalene yetmezse þerefsizim. Holding sahipleri bile onlarýn yanýnda fakir kalýr” diyordu.

“Haklýsýn, haklýsýn” diyorduk.

Herhalde para kazanýlacaktý. Devrimin paraya ihtiyacý vardý. Ne yani þeriatçýlar, komünistler kazanýyordu da bizim dava arkadaþlarýmýz mý kazanmayacaktý?..Bunun aksini bile düþünmek olabilir miydi?.. Onlar Atatürkçü insanlardý. Bizlerde öyleydik. Sanki biz siviller yolumuzu bulmuyor muyduk?.. Eninde sonunda yollar bir yerde kesiþecekti. Ordu, millet el ele hep beraber sýfýr noktasýnda buluþacaktýk. Sonrada karþý devrimi baþarýyla gerçekleþecektik. Ýttihat-Terakki'yi kuran abilerimiz de bu þekilde meyhaneler de, varoþlar da, kýþlalar da, sokaklar da birleþerek o devrimi yapmamýþ mýydý?..

O gece tüm sarhoþluðumuza raðmen mutlu bir þekilde sürünerekde olsa evimizin yolunu bulmuþtuk?.. Ertesi gün güç bela yataktan kalktýðým da þok geçirmiþtim. Korkunç bir baþ aðrýsý ile uyanmýþtým. Eþimin saçlarý beyazlamýþtý. Bu kadýna neler olmuþtu?.. Aynaya baktýðýmda ise adeta kendimden korktum. Bir hortlak gibiydim. Eþim bas bas baðýrýyordu:

“ Allahýn belasý adam sonunda uyandýn demek. Böyle uyku mu olur. 21 senedir uyuyorsun...O gece içtiklerinden zehirlenmiþsin. Komaya girmiþsin. Nerede ise fiþini çekicektik. Doktor beye dua et sen. Bak þu televizyona da paþa paþa diye senelerdir sayýkladýðýn adamýn bir halini gör. Bir gün benim ya da çocuklarýn ismini bile sayýklamadýn nankör herif” diyordu.

Spiker haykýrýyordu. Gözlerime inanamadým. Bu bizim paþaydý. Ne namazý, neler oluyordu?..Bunlar gerçek miydi, ulu Tanrým?..

" 28 Þubat soruþturmasý kapsamýnda tutuklanan dönemin Genelkurmay 2. Baþkaný emekli Orgeneral Çevik Bir'in üç gün gözaltýnda tutulduðu Ankara Emniyet Müdürlüðü Terörle Mücadele Þube Müdürlüðü'nde seccade isteyip 5 vakit namaz kýldýðý ortaya çýktý. Çevik Bir ile birlikte namaz kýlan emekli Tuðgeneral Abdullah Kýlýçarslan, Hüsnü Dað ve Salih Eryiðit'in ise seccade bulunamayýnca gazete kaðýtlarýnýn üzerinde namaz kýlmak zorunda kaldýklarý öðrenildi."