Yazarý yazmaya zorlayan sebepler nedir bilinmez ama hiç kimsede onu yaz diye zorlamaz...Ama o durmadan yazmak ister.

Yaþamda bazen insanýn stop olduðu zamanlar olur...Bu anlar adeta tükeniþin iþareti sayýlýr.Hiç bir þey yapmak istemeyiz.Zevk aldýðýmýz þeyler bile býkkýnlýk yaratmýþtýr.Hayattan koparýz.Hele birde ister amatör ister prof olsun bu yazarlarda da duraðan haller tam bir felakete neden olur.Çünkü onun bir takým sorunlarý vardýr...Yaþamdan, çevresinden belkide kendisinden nefret etmiþtir.

Çünkü o bir yazardýr.Ya da kendisini öyle zanneder.Yazmak ister..Rahatsýz bir tip dir.Toplumun ona çok ihtiyacý vardýr.Ya da o öyle düþünür..Onun düþünceleri, fikirleri vardýr.Kaynayan o yaþam çorbasýna o da bir kaþýk tuz atmak ister.Atamazsa rahatsýz olur, uyuz olur, gýcýk olur.

Eðer gerçekten edebiyata angaje olmuþsa bu yazar kesinlikle delirme aþamasýna geçmiþtir.Teþhisi farkýnda olmadan koymuþtur.Ama bunu da ona birisinin mutlaka söylemesi þarttýr.Hani yazarý yazmaya zorlayan sebepler vardýr denir ya, ayný sýkýntýlarý yaþar durur.Böyle anlar bir yazarý, belkide eroinmanýn kriz aþamasý gibi sarsar.

Bende bir çoklarý gibi bazen istemeden de olsa ara sýra bu krizleri yaþarým.Ama eninde sonunda bunu bir þekilde atlatýrým.Bir odaya kapanýrým.Dýþ dünya ile iliþkilerimi bir býçak gibi keserim.Yataðýma uzanýrým.Ýki elim ensemde, aðzýmda sigara düþünüp dururum.Ne yazmalýyým?Ne etmeliyim?Devlete mi, millete mi, araplara, ya da gavurlara mý?Acaba kime çatmalýyým egolarýmý nasýl tatmin etmeliyim?Ýnsanlarý nasýl etkilerim.Nasýl rahatsýz edebilirim?Nasýl stres atabilirim?

Aynaya bakarým.Yüzümü gördüðümde suratým ekþir.Sigaranýn biri biter, biri baþlar.Yatak, yorgan, çarþaflar sigara yanýðýndan delik deþik olmuþtur.Atletim, çizgili pijamam da bu deliklerden haliyle nasibini almýþtýr.Kül pisliðinden yatak simsiyah bir renge bürünmüþtür.Onlarca kahve bardaðý klavyenin çevresinde dizilidir.Bazýlarý günlerce oradadýr.Ýçinde sinek ölüleri, pislikleri vardýr.Bu sahne bir insaný, yazarý çileden de çýkarýr..Çok kýzarým birden ve düþünürüm..Bunun intikamýný da elbette almalýyým, derim...

Ýþte yine o sesi beklerim.

Defterin yanýnda duran o kurþun kaleme bakarým.Bu kurþun kalemi çocukluðumdan beri saklarým.Týlsýmlý olduðuna inanýrým.Benim için o belkide kutsal bir obje olmuþtur.Onun bir ruhu vardýr..Ona inanmýþýmdýr.Dakikalar, saatler geçer.Sabah, akþam olur.Ertesi gün olur.Ama yýlmadan o sesin gelmesini beklerim.Ýþyerime dahi uðramam.Telefon açarým."Hastayým" derim."Bir kaç gün idare edin"derim.Sabýrla büyük bir umutla onu beklerim.Gözlerimi kapatýrým.Düþünürüm...Hayallere dalarým.Çocukluðumu, gençliðimi, ihtiyarlýðýmý düþünürüm..Bu anlarda yaþadýðým hayattan, gerçek dünyadan ayrýlýrým.

Birden hiç ummadýðým bir anda o ses beynimde yine yankýlanýr.Ýþte o gelmiþtir.Ýþte yazarý zorlayan sebep yine geldi.Evet þükürler olsun gelmiþtir.Tanrýma binlerce kez þükür ederim.Gözlerim kapalý olduðu halde gülümserim.Benimle konuþmaya baþlamýþtýr artýk.Onu dinlerim.Söz sýrasý ondadýr.Bana seslenir.Evet "Ýlhami" abi bana sesleniyordur.

"Hey adamým ben geldim.Çabuk kalk o lanet olasý, Allahýn belasý yataktan...Eeee ne bu halin?.Karadeniz de gemilerin mi battý?Yazacak bir mevzu bulamadýn deðil mi?Anlaþýlan yine kendine güvenini kaybetmiþsin.Bak sana daha öncede söylemiþtim..Sen bir çoðundan daha iyisin adamým.Sana bunu defalarca kez söylemekten býktým.Dilimde tüy kalmadý.Kabul ediyorum, senin deðil kendine, alt komþuna bile hayrýn yok ama bu topluma bir gün mutlaka faydan olacaktýr.Ýnsanlarýn sana ihtiyacý var.Hemde çok.Tekrar ediyorum, çevrene, kendine bile faydalý olamadýn ama bir Ulusa olacaktýr...Ýnsan sevgin, din iman, yaþ, baþ tecrüben tartýþýlmaz bile.Sen bu Ulusun baðrýndan çýkmýþ bir yazarsýn..Bir çok ünlü yazar da ayný senin gibiydi..Sefil bir hayat sürdüler.Rezil kepaze oldular.Sürüm sürüm süründüler.Bunu böyle düþün, ve mutlu ol.Sen bir yazarsýn.Dünyadan bir haber yaþýyorsun, ancak bu insanlara dünyayý anlatabilirsin.Tarihi bilmiyorsun,geçmiþi bilmiyorsun ama geleceði anlatabilirsin..Almanlar, Ruslar, Ýngilizler nasýl yaþamýþ, nereden nereye gelmiþ o savaþlar nasýl yapýlmýþ, neler olmuþ bu hergeleler ne halt karýþtýrmýþ bilmiyorsun..Bilmiyorsun ama yazýyorsun.Onlarý sittiret.

"Sen çilgýnsýn.Onlara çýlgýn Türkleri anlat...Arabistaný çölleri, develeri anlat.Olmayan kahramanlýklarý yaþamýþcasýna anlat.Yemeni ya da Adanayý ya da Urfayý anlat.Yeterki anlat...Onlar dinlemek için zaten hazýr, seni bekliyor..Abdest almasýný bilmiyorsun ama buna raðmen Ýslamiyetin doðuþunu anlatýyorsun.Üstelik bazende aðlýyorsun.Adeta bir evliya gibi.Ama bunlar hiç de önemli deðil.Platon, Descartes,Spinoza, Kant, Hegel, Marx gibileri boþ ver.Darwin, Freud, de boþ adamlar.Sen yazarsýn..Bunlarý zaten kafana bile takmýyorsun.Aslaným benim.Sen özelsin.Klasikleri küçümsemeni, onlarý boþvermeni takdirle karþýlýyorum..Senin özelliðin bu adamým.Aþký bilmiyorsun ama en güzel aþký sen anlatýyorsun... Üstelik becerircesine....Tarihi, felsefeyi, siyaseti, dini, müziði, batý edebiyatýný bilmiyorsun ama yazýyorsun.Bu yetenek sana Allahýn bir lütfudur.

"Deminde söylemiþtim, her zaman da söylüyorum adamým...Sen özelsin.Dünya da hiç bir insana nasip olmayan bir özelliðin var.Sokrat baba binlerce yýl önce seni iþaret etmiþti.Ne demiþti, baba?Heee ne demiþti adamým?

---En Bilge Kiþi Bilmediðini Bilen Kiþidir---

Sen iþte o kiþisin adamým...

"Sen o bilge kiþilerdensin adamým.Haydi kalk yataktan çabuk ol.Ýþlerim var.Daha uðrayacaðým sürüsüyle sorunlu yazar arkadaþýn var.Artýk bu gazla istediðin kadar öykü, þiir, deneme yazarsýn.Ben gidiyorum, sana kolay gelsin, hoþçakal" der gider...


Ýlham perim gider gitmez gözlerimi açarým.Hemen mutlu bir þekilde yataktan fýrlarým.Zorlayan sebep beni þaha kaldýrýr.Sevincimden adeta çýldýrým.Hemen defteri kalemi elime alýrým.Düþünmeme bile gerek kalmaz.Düþünceler birden beynime akmaya baþlar.Benzin dolduran bir pompacý gibi olur elimde ki kalem..Ve yarým saatte bir öykü ortaya çýkar.Sonuca ben bile þaþýrýrým..Okuyanlar muhteþem kurgu karþýsýnda baygýnlýk geçirir.Sonra derim ki...

Helal olsun bana ve o ses,e...