Açım ben...
Hemde çok, öylesineki
Sürekli hiç durmadan pençelerimi yalarım
Açım ben

Ciğercinin önündeki o kediden
Kasabın kapısında ki o köpekten
Daha beter, hemde misliyle
Açım ben

Azgınımdır ben
Tavuğunu kovalayan horozdan
Kısrağını arayan bir aygırdan
İneğini ahırda sıkıştıran o azgın boğadan
Daha da azgınımdır ben

Masumumdur ben
Hemde çok masum
Kasasından çalan o veznedardan
Çaktırmadan fabrikasını soyan bir bekçiden
Daha masumumdur ben

Ama çok iyi insanımdır
Hemde çok
Ağzımdan bal damlar benim
Bir tarla çiçeği yedikten sonra
Açım ben...

O gün o sabah daha beter açtım...Evden daha çıkar çıkmaz başladı ıstırap. Bir elim cebimde diğer elim aletimde, aklımda bin hırsızlıkla yola koyuldum ve o allahın cezası ahıra geldim. Kahvehanenin beden çürüten o havasını ciğerlerime çekerken bir masa etrafında buluşacaktık. Emekli ihtiyar keçilerin korku dolu bakışları, öksürükleri arasında günlük yaşantımız başlıyordu. Çok geçmeden topal bacağı ile ağır aksak geldi bizim şarapçı Salih...Bir tanemiz ona sordu bile. Ne vardı, poşette?.. Salih kendinden gayet emin cevabını çoktan vermişti o poşetle. Bir şişe şarap, peynir, tavuk parçaları o poşette emniyette sayılırdı. Ya biz de?..Rıfkı, da bir ufak rakıyı garantilemiş, üstelik bir ufak yoğurtta almıştı. Ama aç mideyle bu rakı içilmez illaki bir parça et isterim diye tutturdu bizim Rıfkı.


İkisininde gözleri çok çok fenaydı...Bakışlar vicdanları deliyordu. Haklılar da. Aylardır bedavadan içmek, karın doyurmak güzeldi de nereden geliyordu bu değirmenin suyu hiç sordun mu?..Biraz kımılda allahın cezası. Bizden beter şarapçı oldun hala farkında değil misin sen?..Geçmişin, kariyerin, yaptığın insanlıklar, güzellikler kimin umurunda?..Senin gibi hanları, aparmanları olanların yüzlercesi köprü altlarında öldü gitti. Haydi geçmişi bırak geleceğe bak. Şimdi sıra bizim gibi tilkilik, sansarlık, hırsızlık yapma sırası. Çık sokağada bir bakkalı ya da bir tanıdığı bulda onu bir parça soy sonrada bizlere katıl. İdare etme dönemi kapandı artık. Bu gün ilk günün. Sınav geldi çattı. Haydi seni bekliyoruz diyordu o gözler.

En yakın iki arkadaşım o gün bütün bunları bakışlarıyla anlatmıştı. Dilim damağıma yapışmıştı. İki çift göz çok fena baktı o gün. "Şerefsizler" dedim ama onlar hala gülümsüyordu .Dışarı sokağa fırladım. Çarşı ortasında birkaç tur attıktan sonra düşündüm. Kasap Osman borç verir miydi?.. Dükkandan daha içeri adımlarımı attığımda Osman ürktü. "Hoşgeldin" derken ağzı kilitlendi. Boğuldu sanki. Sanki hissetti. Bu adam dükkanına giren herhangi birisinin ne amaçla geldiğini artık hissediyordu. İki, üç kadın sıra bekliyordu. Onları gönderirken beni görmüyordu. Adeta ben orada yoktum. Kadınları gönderdikten sonra beni hiç umursamadan kemikleri sıyırmaya başladı. İhtiyar bir adam geldiğinde ona gülümsedi. Çaresizce dışarı çıktım.

Babasında azar işiten bir çocuk gibi üzülmüştüm. Kahveye hangi yüzle dönebilirdim.
Düşünüyordum. Birkaç sokak daha dolaştım. Bazı sesler duyduğumda başımı çevirdim. Apartmanların önünde bazı kadınlar neşeyle, gülerken çene çalıyordu. Balkonlardan eşlik edenlerde vardı.Bir kadın: "Bizim bina dullarla dolu" diyordu. Balkondan bir ses de: " Bizim binada öyle" diyordu. Sokağın sansar bakkalı kahkahayla gülerken beni görünce içeri kaçtı...Açlık her yere hakimdi. Kahveye nasıl dönecektim?.. Hırsızlarla yaşayan birisi olarak onlara bir katkım nasıl olacaktı?.. Marketin önüne geldiğimde bir sigara yaktım. İnsanlar çılgınca, delirircesine, reonlara raflara saldırıyordu. Bir tanıdık belki geçmişten eski bir dost, iyi yürekli duygusal bir insana rastlayabilir miydim?.. Yoktu, hiç kimse yoktu.

O marketten ayrılıp öbür marketin olduğu sokağa girdiğimde karşıma çıktı bizim emekli Rüstem abi...İki elinde ağzına kadar dolu poşetler vardı. Beni o halde görünce bir poşetlere birde bana baktı. Sanırım utanmıştı.Geçmişte yaptığım insanlığı hatırlamıştı galiba. Mahçup bir şekilde konuşurken titriyordu.

"Yanlış anlama hanım öldüğü günden beri yanlız yaşıyorum bilirsin.Bu poşetleride damata almıştım.Kız çocuğu bu yabancı elde zorluk çeker.Kızıma hem iyi baksın,hemde onu iyi becersin diye elimden gelen çabayı sarf ediyorum.Babalık işte öyle bir şey" diyordu.

Onu çok iyi anlıyordum. Elimden geldiği kadar tüm duygusallığımla gülümsedim:

"Anlıyorum seni. Banada yarım kilo kıyma al yeterki istersen senin sülaleni beceririm"dedim.

Kahveye girdiğimde gözler oraya bakıyordu. O poşete...