Hemen herkes o poþete bakýyordu. Garson, simitçi, ihtiyar keçiler bizim Rýfký, Salih bütün aç gözler o poþete baktý. Masaya geldiðimde bizimkiler iyice bir gevþedi.Sordu Rýfký "et mi, kýyma mý?.."Kýyma" dedim. "Hemde kuzu lan bu" diyordum. Salih pezevengi güldü: "Köfteyi bana býrakýn, ben yaparým. Alkolden midemiz delik deþik oldu be... Kan kusmaya baþladýk, yeter artýk"diyordu. Bana döndü sordu " kimi becerdin?."

"Kim olacakki bizim emekli Rüstemi" dedim. Düþündüler. Masanýn altýnda duran poþetler titriyordu. Almancý olan mý yoksa kuruyemiþçi Rüstem miydi bu allahýn belasý Rüstem?.. "Belediyeci lan" dedim. Hani bir damadý vardý. Hayýrsýz falan çýkmýþ lavuk onunla karþýlaþtým. Arada bir ona küfür etmem karþýlýðýnda gereðini yapacaðýný söyledi. Ücreti de bu þekilde ödeyecekmiþ. Üstelik kýzý bana vermediðine bin piþmanmýþ söylediðine göre" diye ekledim.

Salih çok memnundu: "Eðer küfürden sonra iki de tokat atsaydýn seni pavyona bile götürürdü bundan eminim" diyordu. Diðer masada ki ihtiyarlar sürüsü bizi korku içersinde izliyordu. Bizim masaya bakýyordu gözler. Kahvehanenin yarýsýný onlar paylaþýyordu. Diðer yarýsýnýda bizim gibiler kapmýþtý.

Emekli komser bizim iþkenceci kemikkýran Mustafa amca ne kadarda masum öksürüyordu. Aðzýndan boþalttýðý, tükürüðü, balgamý paltosunun iç cebinden çýkarttýðý o torbaya dolduruyordu. Emekli itfaiyeci hýrsýz Cafer dede nasýlda masum hýrlýyordu takma diþlerini oynatýrken. Efsane hýrsýz yangýný söndürürken yükte hafif pahada deðeri eþyalarý nasýlda kimseye fark ettirmeden çalmasýný becermiþti. O birikimler ile aldýðý dairelerin sayýsý?..Ya bize dehþet dolu gözler ile bakan o emekli bankacý, maliyeci...Ya fazla yalan söylemekten çenesinden felç geçiren avukat Þemsiye ne demeli?..

"Bakmayýn lan þunlara. Gidelim bizim arsaya .Hepimiz hýrsýzýz zaten. Var mý birbirimizden farkýmýz?..Yarým kilo et için yaptýðýmýz mücadeleye bakýn. Kalkýn ayaða þerefsizler" dediðimde ikisi de ayaða fýrladý. Sinirlerim bozulmuþtu. Ellerimizde poþetler olduðu halde kahvenin önüne çýkmýþtýk. Salih bastonuyla, Rýfký yalakalýðýyla, ben öfkemle intikam duygularýmla yürüyordum.

Yürürken yoldan geçen sefillerin bakýþlarýna aldýrmadan baðýrýyordum:

"Herkes önüne geleni þey ediyor. Yalan mý ulan. Yolda, çarþýda, metroda, markette herkes kadýný, erkeði gözleriyle, sözleriyle beceriyor lan. Karý kocasýný, patron iþçisini, emekli yetimi, hoca cemaatý, yazar okuru...Öyle deðil mi arkadaþlar?..Ama biz onlardan daha iyi insanýz"diye haykýrdým.

"Doðru söylüyorsun kardeþim.Hepimizin az çok bir günahý var. Geçenlerde camiye gideyim dedim. Gittiðime bin piþman oldum. Namazýn tam ortasýnda yanýmdaki adamla göz göze geldik" derken sustu Salih. Terliyordu. Mendiliyle alnýný silerken tekrar konuþtu: "Karýsýný becerdiðim adamla on yýl sonra üstelik orada karþýlaþacaðým, yan yana namaz kýlacaðým hiç aklýma gelmezdi anasýný satayým" diyordu Salih.

Üzülmüþtü Salih. Bende þaþýrdým. Rýfký ona moral veriyordu:

"Salih be kardeþim ne vicdan azabý çekiyorsun.O karýyý semtte becermeyen bir allahýn kulunu göstersene" dedi.

Nihayet arsamýza o boþ araziye girdik. Bir grup köpek bizi hýrlayarak karþýladý.Etin kokusu daha þimdiden araziye yayýlmýþtý. Baþka bir grup köpeði, bir hurda kamyonetin arkasýnda içerken gördük. Bizim Bayrampaþalý gençler Adnanlarýn çetesi içiyordu. Hýrsýzlar, hapçýlar bizi görünce ayaða kalktý.

"Abiler hoþgeldiniz" diyen sesler ve alkýþlar birbirine karýþtý.

"Afiyet olsun gençler" diyerek selamladýk.

Bir aðacýn dibinde þarapçý hayvan Ýrfan koca gövdesiyle, iki arkadaþýyla baðýrýyordu."Ateþ yanýyor beyler mangal yakmanýza gerek yok. Buraya yanýmýza gelin isterseniz" diyordu.

Onlara gülümseyerek baðýrdýk: "Aç karnýnzý doyurun lan.Size yedirecek bir þeyimiz yok" diyorduk.

Bir aðacýn dibinde kendimize bir masa kurduk. Mangalýmýzý yakarken kadehlerimizi doldurduk. Ýnsanlar yavaþça, sessizce geliyordu.