“- Ýyice düþündün mü, kararýn kesin mi?

- Evet, düþündüm. Bu görevi üstlen-meye karar verdim.

- Bunun ne derecede zor bir görev olduðunu sana hatýrlatmama gerek yok, bütün bunlarý farkýndasýn öyle deðil mi?

- Evet, farkýndayým… Ben, ki göklerin en parlak yýldýzý, seher yelinin oðlu, boþluklarý dolduran anlam, hiçlikleri hepliðe çeviren güzelliðin ta kendisi-yim. Ben ki bedenim ýþýk, nefesim Aþk benim. O ben ki varlýðým Arþ’ýn sahibi-ne dost, ýþýk bedenim bu mekansýzlýk diyarýnda O’na komþu iken evet karar verdim ki tahtýmýn bulunduðu yýldýzla-rýn ötesinden, bulutlarýn üzerinden aþaðýlara, hem de ta aþaðýlara, yedi kat aþaðýlara inmeye gönüllüyüm.

- Ýyi öyleyse… Oraya indiðinde iyi bak, baktýðýný gör, gördüðünü anla, anladý-ðýný bil. Yaptýðýn her iþin sebeplerini ve neticelerini tart. Hissini deðil ak-lýný, aklýný deðil vicdanýný, vicdanýný deðil idrakýný kullan. Bunlardan sýra ile geçmeye çalýþ, aydýnlan. Unutma, kemalin tek kelamý, sevgidedir.”

***

Kaf daðýnýn gerisinde, yerin katman katman altýnda ve ayný zamanda göðün yedi kat üstünde, gök kuþaðýnýn içinden geçenlerin ya da ýþýk tünelinin aðzýna kadar gelebilenlerin bulabildiði, iðne deliðinden küçük, kara deliklerden geniþ bir giriþi olan öteler diyarýnýn ýþýk ülkesi burasý.

Karþýmda göz alýcý renkleri ve bütün heybetiyle bir ýþýk varlýðý duruyor. Gözlerimi ondan alamýyorum. Ona her baktýðýmda ne kadar güzel olduðunu düþünüyorum. Güzelliði içime damla damla akýyor sanki Kimi zaman salt beyaz ýþýk olup gözlerimi kamaþtýrýyor, kimi zaman ise içinde her tonu bulunduran çarpýcý bir mor renge bürünüyor. Sesi müzik gi-bi, sanki içinde bir yerlerde bir lir var ve o konuþtukça sözleri lirin tel-lerine dokunuyor, sesi müzik olup ku-laklara öylece ulaþýyor. Hareketleri gökyüzünde kayan yýldýzlar kadar ahenkli, bakan kiþide onu hep seyretmek is-teði uyandýrýyor. Ona bakarken içimde sýcacýk bir þeyin dolaþtýðýný hissediyorum, sevgisi bütün benliðime iþliyor. Kanatlarý öyle geniþ ki açýldýðýnda bütün kainatý içine alacak kadar geniþ, kapandýðýnda ise beline kadar uzanan sýrma misali saçlarý olduðunu düþündürüyor. O, ötelerin varlýðý. O, dört büyük melekten biri ve Arþ’ýn sahibine en yakýn olanlardan. Bilinen son geldiði zaman meþhur borusunu çalacak, yedi gök içinde bulunan tüm mahlukatý uyuduklarý derin uykulardan uyandýracak olan. O, Ýsrafil.

Ben ise bilinen zamanlarýn ve mekanla-rýn çok ötesinde bulunan bu ýþýk ülkesindeki sayýsýz ýþýk varlýðýndan yal-nýzca biriyim. Saf ýþýktan oluþmuþ be-denimle istediðim þekle girip çýkabilir, istediðim yer ve zamana gidebilir, istediðim evrende istediðim mahlukatýn formunda bir yaþam tercih edebilirim. Bir diðer deyiþle Yüce Arþ’ýn sahibinin kurduðu kusursuz düzen içinde hangi bölgede bana ihtiyaç varsa tamamen isteðime ve tercihime baðlý olarak o bölgeye doðabilir, görevimi yerine getirip, buraya geri dönebilirim. Ya da bu güzellikler diyarý olan ýþýk ülkesinde kalmayý seçebilir, severek ve sevilerek sonsuzluðu yaþayabilirim. Tamamen özgür seçimime ve isteðime býrakýlmýþ olan bu durumda ben genellikle ihtiyaç olan bölgelere doðmaya ve o evrenlerde ya-þamlar geçirmeye gönüllü oluyorum. Böylelikle baþarýyla tamamladýðým her gö-rev sonrasýnda var olan ýþýðýmý daha da kuvvetlendiriyor ve Yüce Arþ’ýn sahibine bir adým daha yaklaþmýþ oluyorum. Dediðim gibi, bu benim seçimim.

“Israfil!” diyorum gözlerimi ondan bir an bile ayýrmadan.

Israfil ýþýldayan yüzüyle bakýyor bana.
“Oradayken seni ve bu sohbetlerimizi hatýrlayabilecekmiyim?”

Israfil kanatlarýnýn ucuyla bedenime dokunuyor. Sesi sanki sonsuzlukta yankýlanýyor.

“ Iþýk ülkesindeki eþsiz tahtýný býrakýp aþaðý inmeye gönüllü oluyorsun kü-çüðüm. Kanatlarýný burada býrakýp kun-daktaki bebek gibi seni sýmsýký baðlarla kuþatacak olan zaman ve beden kafe-sine gireceksin. Burayý, buradakileri ve evet beni ve sohbetlerimizi de tamamen unutacaksýn. Ama neyi daima hatýrlayacaksýn biliyor musun, sevgiyi. Yük-seklerden aþaðýlara yanýnda götüreceðin tek þey sevgi olacak. Bu yüzden aþaðýlarda her yerde ve her þeyde sevgiyi arayacaksýn. Bu his sana kim olduðunu ve yuvaný hatýrlatacak. Saf sevgiyi bulup yaþamaya baþladýðýnda ise beni de sohbetlerimizi de hatýrlayacak ve görevini baþarýyla tamamlamýþ olacaksýn.”

“Peki sevgiyi bulabilecek miyim dersin?” diye soruyorum.

“Sen, sevginin kendisisin küçüðüm. Yedi kat aþaðýya insen bile bu hiç deðiþmeyecek. Yalnýzca kim olduðunu unutmuþ olacaksýn, o kadar. Eðer kim olduðunu merak edip soru sormaya baþlarsan cevabý bulman için biz hep sana yardým edi-yor olacaðýz. Nihayet sevgiyi bulacak, sevgi olacak ve kim olduðunu hatýrlayacaksýn. Böylece de görevini baþarmýþ olarak yuvana geri döneceksin. Biz bu-rada seni bekliyor olacaðýz ve geri döndüðünde senin için büyük bir kutlama yapacaðýz.”

.........

Dünyaya doðmak için sabýrsýzdým. Ne Israfil’in ardýmdan yanýna çaðýrdýðý ve bana yardýmcý olmasý için görevlendir-diði kiþiden, aralarýnda geçen sohbet-ten ve benim için yaptýklarý plandan haberim oldu, ne de Israfil’in “Gitmek için ne kadar da aceleci davrandý. Oysa ona ýþýðýný iki eþit parçaya böldüðümü ve bu iki parçayý ayný coðrafyada farklý zamanlara gönderdiðimi söyleyecek-tim. Neyse, umarým bunun için bana kýzmaz” diyerek kanadýyla aðzýný kapatýp uzun sure güldüðünden haberim olabildi. Yola çýkmýþtým bile. Aþaðýsý çok aþaðýdaydý, gidilecek yol uzundu.
***

"Ýsrafil`in Aynasý" 16 Þubat 2009 tarihinden itibaren TÜM KÝTAPÇILARDA...