• ÝzEdebiyat > Deneme > Düþler |
361
|
|
|
|
|
“Hey ordakiler! /
’Gün’leriniz nasýl geçiyor?” /
/
|
|
362
|
|
|
|
|
Mekan yalnýzca bir arka fon oluþtururmuþ insanlara ve yaþamlarýna...Ýnsanýný ve yaþamýný yitiren mekan,yalnýzca hoþ desenli boþ bir kaðýda dönermiþ üzerine dalýp dalýp hafýzayý canlandýrmaya yarayan...
|
|
363
|
|
|
|
|
Yaþým 21
06/04/2009 Tarih
Günlerden pazartesi
Saat 08:00 gibi
Saatim yok ve düþüncelerimi boðan bir þeyler var,
Bu sanki zamansýzlýk... |
|
364
|
|
|
|
|
seni ýsýtabilmesi icin usumesi gerekir sýrf bu yuzden butun cicekler erkektir. |
|
365
|
|
|
|
|
Bile bile ölüme gitmek ne kadar korkunç olabilir ki |
|
366
|
|
|
|
|
Bir gün bir deprem olur… Ve aþk yatak deðiþtirir…
|
|
367
|
|
|
|
|
Doðru ne?
Kurgu ne?
Yanlýþ ne?
Yalnýz kim? |
|
368
|
|
|
|
|
En sevdiðim kadýn, diye baþlamak istiyorum bazen. Sola yatýk yazmamayý öðretmiþtiler bana, kalbimin olduðu yöne eðilmedim o günden beri. |
|
369
|
|
|
|
|
Þarkýlar taç yapmýyor artýk sevgilinin baþýna. Çünkü bilmiyor sevgiyi kendini sevdirenler…
Uçuk pembe olmuþ dünyanýn rengi. Uçan pembe mi, yoksa pembenin düþleri mi gören yok. Bir tren kalkýyor acý çýðlýklarla gardan… Ýçinde pembenin kaçan fýrsatlarý olmalý…
|
|
370
|
|
|
|
|
Bir yýkýmdan sanýk sevgiye verilen mahkumiyetin kayýtlarýný anlatýyordu O ve saplarýný alüminyum folyoyla sardýðý kýrmýzý karanfiller satýyordu bir kadýn.. |
|
371
|
|
372
|
|
|
|
|
Fakat duygularýna yenik düþen bir katilin iþini iyi yapamamasý gibi, benim de mezarlarýmdan bazýlarý yarýldý ve bir ýþýk hüzmesi halinde çýkýverdi birkaç iyi adam ve kadýn, hayatýma damga vuran. |
|
373
|
|
|
|
|
Daha çok penceremden sana uzattýðým bembeyaz hayallerime. Su kenarýna izinsiz düþen kar tanelerinin ayakta kalma çabasý yada diðer bir tabirle suyun soðukluðuna karýþmamasý için verdiði savaþýn içine býrakýyorum kendimi.... |
|
374
|
|
|
|
|
sadece aklýmdan gelip,geçenler |
|
375
|
|
|
|
|
Hayat, karanlýk sarayýnda, gölgelerin oyunlarýnda kendi sonunu bekler... Umutsuz, Hayalsiz, Aþksýz ve Yüreksiz...
|
|
376
|
|
|
|
|
Benim için artýk geç oldu. Birazdan odama çekilip belki kitap okurum. Hadi sen de git artýk. Çok geç olmadan, sokaklar iyice tenhalaþmadan, sokaklar ite ,uðursuza kalmadan evine git. Biliyorsun seni hiç görmedim. Hatta hiç karþýlaþmadýk. |
|
377
|
|
|
|
|
Doðumunla bebeðim,
Nur topu gibi yaþama sevincimle,
Ölümün arifesindeyim…
Bir damla gözyaþý kirpiklerimde,
Neden diye sorma, mutluluk iþte
|
|
378
|
|
379
|
|
|
|
|
zordur hayata delice tutunup kalmayý seçmek |
|
380
|
|
|
|
|
Özlem Hayata rengini Veren Griliktir Bende Sevmeye Sevilmeye Özlem Duyuyorum.. Bu Yüzden Benim Dünyam Gri |
|
Anasayfa
