• ÝzEdebiyat > Deneme > Ýtiraflar |
241
|
|
|
|
"Günler eskiyecek. Mevsimler, seneler, dakikalar yitecek suya býrakýlan bir kâðýt gibi. Ve yüzün, yüzümden içte kalacak, bakmýþ olanýn,bakýp göremeyeceði bir gölge gibi. “Acý zamanla tesirini yitirir” tesellisi verilse de, hatýrda kalan her acý tazedir." |
|
242
|
|
|
|
"Yaþýyorum bir þekilde.
Aslýnda buna yaþamak deniyor mu bilemiyorum" |
|
243
|
|
|
|
Dalkavuklarýn en çok olduðu dönem, bir ülkenin en kötü idare edildiði dönemdir. |
|
244
|
|
|
|
*-Beden yorgunluðu, gönül yorgunluðunun yanýnda nedir ki? Bedeni birkaç dakikada, saatte; ya da günde dinlendirirsin. Ama gönül yorgunluðu bazen yýllarca sürer, bazen de bir ömür boyu.*-Benimle dilinle deðil, yüreðinle konuþ; bedeninle deðil, gözlerinle seviþ.*-Boþuna inleme, isyan etme! Acý çekmek âþýðýn alýnyazýsýdýr.*-Büyük bir aþk, büyük bir sevgi mi istiyorsun? O zaman büyük acýlara katlanabilme gücünün olup olmadýðýný da iyice düþünmelisin. |
|
245
|
|
|
|
Hayatýn kahpeliðinden, yapmacýk yaþanmasýndan, gösteriþinden, sefaletinden, yalan dolanýndan usandým býktým. |
|
246
|
|
|
|
kendim için bazý þeylerden vazgeçtim...yada vazgeçmek zorunda kaldým...... |
|
247
|
|
|
|
Hiç sevilmemiþ bir yürek gibi herþeyden bir haber ayaklarým, geziniyor öylesine yosunlarýn üstünde. Kimi zaman deniz kabuklarý kesiyor ayaklarýmý. Oluk oluk akan kaným, beni öldürmeye yetmez ki; sadece deniz kabuðu... Kanatsýz bir kuþ gibiyim bu sahilde, her þeye raðmen uçmaya çalýþan. |
|
248
|
|
249
|
|
|
|
Öðle vakti göðsümü güneþe asýyorum artýk. Derdim biraz kurumak, içimi kurutmak sanki. Gerçi buna kurumak mý denir, yoksa yokluðunun takvimin de kavrulmak mý, bilemedim. Bilemedim ama belki bir gün diye, o bir günün hatýrýna gizlendim iþte neyleyim |
|
250
|
|
|
|
Kaybedilen eþyanýn kaybedilmediði yerde aranmamasý gibi kaybedilen ruhsal mutluluk ve dinginlikler de tek düze hayat formlarýnda aranmamalýdýr. |
|
251
|
|
|
|
Her birimiz tecavüzle yaþýyoruz. Ve ölüler diyarýnda, yaþayanlarý bulma umudumuz kayboldukça, bunu atlatmamýz daha da zorlaþýyor. Yeniliyoruz hayata… Gözlerimiz kapalý gidiyoruz. Uçsuz bucaksýz bir karanlýkta, sürüklenip duruyoruz. |
|
252
|
|
|
|
Üþüyorum ..radyoda bir türkü “gün gördüm günler gördüm ,seni gördüm þad oldum” sakýnma ellerini….
|
|
253
|
|
254
|
|
|
|
-Daha sonra yaparým,nasýl olsa önümde daha uzun yýllar var,diye düþünme.Çünkü zamanýn cömertliði sadece kendinedir.
|
|
255
|
|
|
|
Bu garipliðin bodrumunda gezinen mahlûkatlarýn verdiði zehir misali fitneleri düþünün. |
|
256
|
|
|
|
Gel gel... Ben senin aradýðýný biliyorum... Hepsi burda, hem de satýlýk... |
|
257
|
|
|
|
Sevecen yaklaþýmlarýndaki empati dozajlarýnýn belli belirsiz deðiþmesi, sonucun çabukluðunu tasdik edercesine tekrar baþa dönüþü de iþaret etmektedir. |
|
258
|
|
|
|
Suçlusun anne, tüm anneler gibi!.. |
|
259
|
|
|
|
Bugün benim doðum günüm. Þaka maka derken 26 olduk. Geriye dönüp baktýðýmda ne çok þey býrakmýþým ardýmda. Ne çok acý, ne çok gözyaþý ama bir o kadar da mutluluk. Gülümseten anýlar.
Ýyi ki yaþamýþým, iyi ki yapmýþým dediðim anýlar. Ýyi ki tanýmýþým, iyi ki sevmiþim dediðim insanlar
|
|
260
|
|
|
|
Kullandýklarý arabalarla kýyaslarlar beyinlerinin emiþ gücünü. Bolca alkolle, süspansiyonlarýný bozarlar. Hepsinin torku düþüktür, zekâlarý gibi. Çünkü diðer insanlarýn aksine hayatta kalmak için zekâya ihtiyaçlarý yoktur. Yeterli mevkileri, lüks arabalarý ve paralarý vardýr. |
|