• ÝzEdebiyat > Öykü > Beklenmedik |
361
|
|
|
|
|
Temel ve Mahmure ölüm döþeðinde son nefesini vermek üzere olan annelerine aldýrmadan sokakta oyun oynuyorlardý. Onlar henüz çocuktular. Ne bilsinlerdi ölümün ne olduðunu. Bildikleri sadece |
|
362
|
|
|
|
|
Sustu adam... Bir anda çocukça küsme krizlerine girdi. Perdelerini kapadý, hatta belki pijamalarýný bile giydi. Akþam karanlýðýna sarýlýp yattý. Üþüyordu ve sabahýn serinliði bastýrdýðýnda – koskoca adam- altýna iþeyebilirdi, týpký eskisi gibi, týpk |
|
363
|
|
|
|
|
Çinçin baðlarýnýn dar sokaklarýndan, yokuþ týrmanýyorduk…
Sokaklar mezbelelik, her tarafta pis kokular, burnumuzu kuþatýyordu…
|
|
364
|
|
|
|
|
... Ayla, Mustafa'ya döndü.
“Sen hiç intihar etmeyi düþündün mü?” diye sordu.
Mustafa þaþýrmýþtý. “Hayýr, bu da nereden çýktý þimdi?”
Ayla gülümsedi.
“Ben, Hakký'nýn yanýndayken denemiþtim. Küvetin içinde bileklerimi kesecektim, vazgeçtim ama.”
“Kapat bu konuyu.”
“Hayýr, konuþmalýyýz. Bileklerimi kesmekten vazgeçtim, intihardan deðil. Küvetin içinde elimle jiletle çýrýlçýplak yatarken, onu kaybetmeden önce ruhumun orada bir yerde olduðunu hissetmek istedim..." |
|
365
|
|
|
|
|
(...)Onu bir baþka kýzla yere paralel yakaladýðýnda hissettiðini hissetti birden. Göðsü yandý, kalbi içini beyne kustu ve elindeki býçaðý daha sýký tuttu.
Ýntihara meyilli annesi amacýna ulaþalý epey olmuþtu. Annesini nasýl da özlemiþti. Onun intiharýný |
|
366
|
|
|
|
|
Kýz var gücüyle kaçmasýný sürdürüyordu |
|
367
|
|
368
|
|
|
|
|
...
Sýkýlýyorum yazmaktan odanýn içine geri dönüyorum. Tekrar yere oturuyorum. Baþýmý pencereye çeviriyorum. Hava kararmýþ… Tanrý kadýnlarýný toplayýp bir gece kulübüne gitmiþ meðer…
... |
|
369
|
|
|
|
|
Çakýl taþýnýn hayatýma girdiði gün ve hüzün |
|
370
|
|
|
|
|
Sevim, odasýnýn penceresinden Bahadýr’ý aylarca izledi. Önceleri bu ona yetiyordu. Sonra, yetmediðini anladý ve daha fazlasýný istemeye baþladý. Daha fazlasý ne olabilirdi? Bu kadarý neden yetmemiþti? Sorularýný kendine sordu. Daha fazlasýnýn Bahadýr’ý yakýndan görmek olduðuna karar verince de bunu gerçekleþtirmenin yollarýný aradý. |
|
371
|
|
|
|
|
Bazen iki taraf da suçlu deðildir... |
|
372
|
|
|
|
|
Caným yanýyor bazen,büyümek diyorlar buna... |
|
373
|
|
|
|
|
senin hissedip söyleyemediðini sevdiðin birinden duymak. |
|
374
|
|
375
|
|
|
|
|
Bir yolculuktu sadece, geceden sabaha, sabahtan gündüze ve tekrar geceye ve yine sabaha... Sonsuzlukta baþlayýp sonsuzlukta biten. Belki bir boþluk, belki sadece Zaman, "gibi"siz ve "belki"siz. |
|
376
|
|
|
|
|
Garip Koyde Yasananlar serisinin 3. kismi. |
|
377
|
|
|
|
|
Bir futbolcu saha içinde sýkýþýrsa, ne yapar? |
|
378
|
|
|
|
|
Masan da içmemi bekleyen çayý unutuyordum.
Çaycý arkadaþ, müdürüm bu üçüncü kez deðiþtirdiðim çayýnýz deyince,
Ona mahcup bir edayla bakma zorunda kaldým. Özümlendim.
|
|
379
|
|
|
|
|
Ve sen her gittiðinde benim ipimi çekiyordun daraðacýna,gittiðin her þehre benim kokumu,nefesimi götürürken benim mevsimimde yaþýyordun ve yaþamadýðýn gibi beni de yaþatmadýn hep. |
|
380
|
|
|
|
|
Garip Köyde Yaþananlar isimli hikayenin devamý |
|
Anasayfa
