• ÝzEdebiyat > Deneme > Ýliþkiler |
261
|
|
|
|
|
Sorun sen de deðil bende. Çünkü senin kocaman yüreðinin içinden geçerken ben, hep bir þüpheler içindeyim. Þüphe! |
|
262
|
|
|
|
|
En derin izleri býrakýr sevgili, yüreðinize, giderken.
Bir gözleri kalýr hatýrda,
“Aþk”tan yoksun “Nefret”le bakan,
Bir de dudaklarý,
“Seviyorum” derken “Elveda” diyen
“Özledim” derken “Git” diyen |
|
263
|
|
|
|
|
benim hayatýmsýn hayatýmý adadýðým |
|
264
|
|
|
|
|
HIZ'ý yaþarken, sular, köpükler, yollar, evler, aðaçlar, tüm nesneler, aþka gelir....Þarkýlar, türküler söyler, çýðlýklar atmaya baþlarlar aniden....En kývrak, en otantik, en erotik, en karmakarýþýk figürleri içeren bir dans baþlar ki...kývýrtmadan duramazsýn...O hýza, vücudumuz tam uyum saðlayamasa da, en derinlerinde, hepsine coþkuyla eþlik eder...Ona yetiþmeye, uyum saðlamaya çalýþýr içimizdeki BEN, tinsel yapýmýz... |
|
265
|
|
|
|
|
Zamanýn geçmekte olduðundan haberdar olduðumuzun bilincinde olarak yapýyoruz bunu. Neredeyse ölüm dozunda alýnmýþ bir uyuþturucu müptelasý nahoþluðunda unutmak istiyoruz, zamanýn nasýl geçtiðini. |
|
266
|
|
|
|
|
sevgiye ve zaman kavramina ait bir deneme |
|
267
|
|
|
|
|
Gizli seviþmeler yapýþtýrdýk gecenin anlýna. Gölgemizi orda unuttuðumuzu bilemedik. Kimse görmeyecekti ya öpüþtüðümüzü izimiz kalmýþ meðer herkes gördü biz göremedik.
|
|
268
|
|
|
|
|
Tökezlediðimiz her taþýn altýnda bir minicik uçuç böceði size bakýyor merakla ve hiç bitmiyor bu döngü.Görmek, anlamak ve sevmek...Budur yaþamýn özü.
|
|
269
|
|
|
|
|
Borges, Shakespeare'in kendi içinde aslýnda hiç kimse olmadýðýndan bahseder. Oyunculuk kariyerinin baþlamasýnýn ardýnda yatan tek neden ise diðer insanlarýn "hiç kimse" olduðunu anlamasýnlar diye "baþka birisiymiþ gibi yapma" alýþkanlýðýný geliþtirmesidir, ona göre. |
|
270
|
|
|
|
|
Tül, gül ve evin biricik kýzlarý. Benzerlikleri var bence. Ya sizce? |
|
271
|
|
|
|
|
En büyük ayýbýmýz buydu belki;
Tüm övündüklerimizi utanmamýz gerekenlere borçluyduk!
|
|
272
|
|
|
|
|
Yetinmek, yani azýna kanaat etmek alýþkanlýklarýna baðlý insanlarýn tembellik etmeye makul sebebidir. Yetinmek, seçeneksiz kalmayý gönüllü kabul etmektir. |
|
273
|
|
|
|
|
bazen gerçekleri kendimize bile söyleyemediðimiz anlar olur ve cevaplayamadýðýmýz sorular?peki kim verebilir bu sorularýn cevabýný?artýk öyle bir insan var mý hayatýmýzda? |
|
274
|
|
|
|
|
çok salak bir ayrýlýk dialoðu... |
|
275
|
|
|
|
|
Avuçlarýma aldýðým yalnýzlýk çiçeðidir hüzün.Ve baktýkça kendimi iyi hissettiðim zamanlarýmý çalar götürür yüreðimden kimsesizlik... |
|
276
|
|
|
|
|
O kadar da önemli deðildir býrakýp gitmeler,
arkalarýnda doldurulmasý mümkün olmayan boþluklar býrakýlmasaydý eðer. Korkulacak bir yaný yoktur aþklarýn... insan bütün derilerden soyunabilseydi eðer.
O kadar da çekilmez olmazdý yalnýzlýklar, son umut ýþýðý da sönmemiþ olsaydý eðer.
Sen gittikten sonra yalnýz kalacaðým.
Yalnýz kalmaktan korkmuyorum da,
ya, caným ellerini tutmak isterse...
Evet sevgili,
Kim özlerdi avuç içlerinin ter kokusunu,
Kim uzanmak isterdi ince parmaklarýna,
Mazilerinde görkemli bir yaþanmýþlýða
tanýklýk etmiþ olmasalardý eðer!
Ne güzel demiþ Can Yücel. Allah rahmet eylesin.
Kimileri sürekli gitmek istiyor..Sevse de sevmese de .. En mutlu olduðu insanlarýn yanýnda bile olsa hep gidesi oluyor. Birþeyler sürekli dürtüyor. Bence gitmek istedikleri aslýnda memnun olmadýklarý kendileri.. Kendilerinden kaçamadýklarý için herþeyden sýkýlýyorlar.
|
|
277
|
|
|
|
|
Aristo da olsanýz, size genelevi de soran olur, hayatýn ne olduðunu da. Sonuçta sizin ne olduðunuz önemli deðildir, önemli olan karþýnýzdakinin ne olduðudur. Bir bakýn hayatýnýz, piç diyenlerle, orospu çocuðu diyenlerle, hiçbir þey diyemeyip susanlarla ya da yalan konuþanlarla doludur. Peki bu yargýlara baþvuranlar kimlerdir? |
|
278
|
|
|
|
|
son bir sanþ verilmeyi herþeye...
son bir sanþ yalnýzlýða;son bir sanþ sevgiye... |
|
279
|
|
|
|
|
Ýnsanlar, sessizliðinizi kendilerine karþý takýnýlmýþ olumsuz bir tavýr olarak görüyorlar çoðu zaman.
Ya da canýnýzýn bir þeye sýkkýn olduðuna karar veriyorlar. Siz sessiz kaldýkça durmadan mantýk yürütüyorlar. Durmadan bu sessizliðin ne anlama geldiðini düþünüyorlar. Sonra da sizin kendi düþündükleri þeyi yapmakta olduðunuzdan emin oluyorlar. Bundan bir an olsun þüphe duymuyorlar.
Sizin sessizliðinizi bir þeye yoruyorlar ve sonra onun öyle olmasý için bilinçsizce ellerinden geleni yapýyorlar.
Ayný þeyi dünyaya da yapýyormuyuz ? Dünya sessizce kendini sunuyor bize, ama bizler sadece kendi yorumlarýmýzýn yansýmalarýný görüyoruz dünyada.
|
|
280
|
|
|
|
|
Sanýrým bunca yýlýn verdiði olgunlukla aðaran saçlarým öðrendi de bir gün o güzelim rengini kaybedeceðini,ben öðrenemedim yitiþlerdeki anlamsýzlýðý. |
|
Anasayfa
