• ÝzEdebiyat > Öykü > Bireysel |
101
|
|
|
|
|
“Evde deðiller mi acaba?”
Ýþte bu soruyu sormamalýydým. Merak yaratan bir soru çünkü…
“Hýrsýzlýk, köpeðin ve ev sahibinin evde olmadýðý zamanlar yapýlmayacaksa, daha ne zaman yapýlacak?”
“Cesaretin yok mu, yoksa?”
Bu en son soru, en tahrik edici soru oluyor.
|
|
102
|
|
|
|
|
Bir konfeksiyon iþçisinin kayda geçirdiði notlardan... |
|
103
|
|
|
|
|
Adam göz yaþlarýný karýsýna göstermemek için içine akýtýyordu.
|
|
104
|
|
|
|
|
Þehrin kedi ve köpekleri, çocuklar ve yoksul insanlar boþ arazilerde kesilip parçalara ayrýlan hayvanlarýn etrafýnda yutkunarak günlerdir süren bu kutsal þöleni en küçük ayrýntýsýna kadar takip ettiler. |
|
105
|
|
|
|
|
Olaylarý, içinde bulunduðumuz durumu ve her hangi bir geliþmeyi, olmasýný istediðimiz gibi deðil de, olduðu gibi görerek kabullenmeyi öðrenmek zor iþtir. Görelim bakalým, nasýlmýþ?
|
|
106
|
|
|
|
|
Gülbahar'ýn korktuðu soru gelmiþti. Sanki kelimeler çile olmuþ, harfler birbirine dolaþmýþ gibiydi. Dilinin ucunda çözebilse cevabýný verecekti ama bir türlü olmuyordu. Duygularý ýslanmýþ da düþünceleri ondan okunmuyor gibiydi. |
|
107
|
|
|
|
|
Evin içinde oradan oraya dolaþýyordu ama telefon sehpasýna görünmez bir sicimle baðlýydý sanki. |
|
108
|
|
109
|
|
|
|
|
Kýzgýn tuðlalarýn yorganýn altýnda mý; görünmüyor? Soðudu da yine deðiþtirmeyi mi unuttular, nine? ‘Savsaklar!’ dediðini onlara söylemem, sen de odana girdiðimi söyleme. Gelmem hoþuna gidiyor, biliyorum. Kýzarlarsa kýzsýnlar her gece gizlice geleceðim. Hiç konuþmuyorsun bu gece. |
|
110
|
|
|
|
|
Bak her dediðini yaptým , anne... |
|
111
|
|
|
|
|
Eve dönerken eþim, “Ýyiki annem ve babam çok büyük miras býrakmamýþ,yoksa kocalarýmýz kalan mirasý paylaþýrken kimbilir kimler hapse,kimlerde mezara girerdi” dedi.
|
|
112
|
|
|
|
|
Sekreterim telefonla arandýðýmý söylediðinde ofisimin camýndan dýþarýsýný seyrediyordum.
|
|
113
|
|
|
|
|
Þimdi anladým. Akrostiþ!.. Ahh... Onu unuttuðunu sanýyordum.
|
|
114
|
|
|
|
|
Çaycýmýz Çakýr “ buda geçer abi merak etme” dedi.” Çayýmdan bir yudum daha alýrken, “Geçer ama delerde geçer be Çakýr” dedim.
|
|
115
|
|
|
|
|
ACININ ÝÇERÝÐÝNDE ACININ KENDÝSÝNÝ YAZAN BÝR YAÞAM... |
|
116
|
|
|
|
|
10 aralýk 2007 gecesi Londra'da Led Zeppelin konseri var. Q2 arena ( Millenium Dome )Geçen yýllar boyunca Robert Plant ile Jimmy Page'in zaman zaman bir araya geldiklerinde 'bize Led Zeppelin demeyin Led Zeppelin tarih oldu' dediklerine tanýk olmuþtuk.Biz bu ikiliye hiç bir zaman Led Zeppelin dememiþtik.
Cem Akkýlýç
http://cakkilic.blogspot.com/ |
|
117
|
|
|
|
|
Sýradan bir gündü. Sabah zoraki açtý gözlerini. Birkaç saatlik bir uykudan sonra kendine gelmesi zor olacaktý. |
|
118
|
|
|
|
|
Lisede yazdýðým bir yazýydý... |
|
119
|
|
|
|
|
Ne zaman karþýki pastaneden bir parça börek alsam hep akýlama o gelir. Belki de yirmi yýl o küçük kentin en ünlü börekçisi oydu. Küçük, camekânlý bir arabasý vardý. Üç tekerleði olduðu halde hiçbir yere gitmedi. O tekerlekler belki de cadde üzerinde on tur bile dönmedi. Beton elektrik direðine bir tekerleðinden zincirle kilitlenmiþ arabasý hep ayný yerde durdu. Yýllarca kavurucu güneþin, yaðmurun hatta yýlda birkaç kez parça parça kar yaðdýðý zaman bile hep oradaydý. Sanki araba direðe deðil, bütün kasaba o direðe ve arabaya zincirliydi. Yerinden kýpýrdasa bütün kasabanýn þakülü kayacaktý. |
|
120
|
|
|
|
|
Ýþte üniversite döneminde yazdýðým bir öykü; ama bana sorarsanýz lisedeki öykülerim bu öykümden çok daha özgündü. |
|
Anasayfa
