• ÝzEdebiyat > Deneme > Yüzleþme |
201
|
|
|
|
|
Sultaným,seni bu zillete haþr eden insan gürûhlarýnýn,nâmahrem bedenlerini teslim edecekleri o hicran gününü büyük bir ümîd içinde bekliyorum...
Senin þu toz yýðýnlarý arasýna düþmene sebep olan o ruhsuz,vicdansýz kuklalarý,Tanrý bir gün elbet ki mahv edecektir...
Sultaným,öyle geceler var ki,ayrýlýðýnýn elemlerine katlanabilmek için,sinesinde türlü gam ve kederler olan çöl topraklarý kadar uçsuz ve bucaksýz gözyaþlarý döküyorum...
|
|
202
|
|
|
|
|
Kimliði meçhul sesler ve girdaplar içinde biçare bir görüntü hissiyatý veren sahipsiz ve kimsesiz bir duruþun, ruhun içine hapsedilmiþ olan ben, susuyorum. |
|
203
|
|
|
|
|
Bir ülkedeyim.
Yaþýyorum ama aynaya doðru...
Ülkem sýnýrlarým deðil,
ama kendisi;
sýnýrlarýnýn toprak toprak altýnda...
|
|
204
|
|
|
|
|
Kudüs elden giderken Suudi Arabistan denen masa baþý devleti Amerika'nýn yanýnda yer almakta. Kutsal topraklar artýk Suudiler tarafýndan iþgal altýnda demektir. |
|
205
|
|
|
|
|
Ve þimdi ne önemi vardýr, sarýþýn bir çocuðun gözlerinden güneþ çalmanýn. Vaktin yoktur deli rüzgarlarla savaþmaya. Alnýnda ezeli bir dünya yorgunluðu... |
|
206
|
|
|
|
|
Kaybetmiyorum ,kaybediyorsunuz....Yaþayan benim,sizler ölüyorsunuz... |
|
207
|
|
|
|
|
Küçücük bir çocukken, kötü havalarda bahçeye çýkamaz, annemle birlikte komþu kadýnlarýn toplantýlarýnda zorunlu olarak bulunurdum. Onlar, “Bunlar çocuk nasýlsa anlamaz” diye ya da kendi aramýzda oyuna daldýðýmýzý düþündüklerinden, yanýmýzda her konuyu konuþurlardý. “Ah, vah… Nasýl yaptýn kýz?... Canýn yanmadý mý?... Eee sonra ne yaptýn?... Canlý mýydý?... Kýpýrdadý mý?... Küçücük kan parçasý ha?... Sabun mu?... Neee ebegümeci mi?... Hiii hem de þiþle ha?...” gibi sözlerin, çocuk düþürme yöntemini anlatmak için kullanýldýðýný yýllar sonra kavrayacaktým. Beyin kaydediyor ve bir köþede saklýyor demek ki… Ýtiraf etmeliyim ki, ben de çok meraklý bir çocuktum. Çaktýrmadan kulaklar, gözler hep tetikte. |
|
208
|
|
|
|
|
Unutma acýnýn rengi adam...
Bir kaf daðý masalý artýk sana bir zamanlar ölümüne yanmýþlýðým.
|
|
209
|
|
|
|
|
dakikalar..13..14..15...59. |
|
210
|
|
|
|
|
Her gün sigara içmeye çýkmaya alýþtýðým yangýn merdiveni bugün hýþýrtýsýz. Yýlbaþý partisinden kalma kýrmýzý bir balon atermitlerin arasýna sýkýþmýþ günlerdir orada rüzgarla dans ederek gelgitlerini sürdürüyordu. Bugün orada olmadýðýný gördüm. Çok sevdiðim bir eþyayý kaybetmiþcesine üzüldüm. Patlamýþ olsa gerek diye düþündüm belki de kurtarmak istiyordu kendini patlamadan bir iki yeri gezmek için kýsa ömrü hayatýnda. |
|
211
|
|
|
|
|
Salacak’ý hatýrladý kadýn.
Kuleyi hatýrladý.
Adamý hatýrladý kadýn, yaþattýklarýný da.
Hatýrladý kadýn.
|
|
212
|
|
|
|
|
Ya üzerime yapýþýp kalmýþ bir eskimiþlikten, bir bitmeyen hikayeden kaçtýysam? |
|
213
|
|
|
|
|
Uzun yýllar önce öðrendim ki gözlerini kapatýrsan sadece kendini göreceksin. Kulaklarýný týkarsan sadece kendi bencil sýzlanmalarýný duyacaksýn. Yüreðini unutursan insanlýðýný kaybedeceksin.
Uzun yýllar önce yaþanacak tek duygunun Aþk olduðuna inandým. Çünkü Aþk kelimelerle deðil yürekle gerçek olur. Çünkü Aþk, yaradýlýþýn anlamý, erdemlerin kaynaðý. Ve böyle bir cehennemde sadece Aþk için yaþanýr. |
|
214
|
|
|
|
|
Ama neticesinde fikren daha bir verimsiz geçmekte. Otuz ikinci baharýmýn sonlarýna doðru geldiðim yer; henüz bir yer düþlememiþ olsam da ,olmayý düþleyeceðim hatta gelmiþ olmaya razý bile olabileceðim bir yer gibi görünmüyor bana hiç. |
|
215
|
|
|
|
|
Ýnanmýyorum ben zamanýn insana birþeyleri unutturduðuna. Zamanla
herþeyin düzeleceðine.
Sanki zaman kendi içinde tekrarlýyor yaþamý. Herþey, herkes ayný...
|
|
216
|
|
|
|
|
mektup bu; mutlaka sahibine ulaþtýrýlmalý. yoksa kiþiyi vebal altýnda býrakýr. bana zarfsýz, katlanmýþ iki mektup geldi. okudum. Ýlginç buldum. bu iki mektuptan biri tarihi bir vesika idi, mektup formatýnda yazýlmýþtý |
|
217
|
|
|
|
|
Ferah bir gerçek var: bir kez yüreðin frekansýna baðlanan bir daha o dalgadan düþmez. Ne güzel! |
|
218
|
|
|
|
|
Ya geç kalýyorsundur yaþamýn tazeliðine, ya erken düþüp yollara kayboluyorsundur tuhaf yolculuklarda. Kimi zaman dünyaya geliþinde bile bir zamanlama hatasý ararsýn. Serseri bir mayýn gibi patlamýþsýndýr istemeden yaþam tomurcuðunda.
|
|
219
|
|
|
|
|
Merhaba!! Ben gidemem sen git. |
|
220
|
|
|
|
|
Þu sýralar Larry ile birlikte Zar Adam’ýn peþindeyim. Luke Cumhuriyetinde geçen bir günün ardýndan, bu gün daireyi silmenin bir yolunu denedim ve zihnimden geçen sorularý sizlerle paylaþmak istedim. Okuyan herkese çok teþekkür ederim. -------------------------
Kendimi terk etmeye ihtiyacým var! Birgün uyansam ve hiçbirþey hatýrlamasam, alýþkanlýklarýmý da arkada býrakmýþ olurmuyum? Nefret ettiðim kendimden kurtulur muyum? Kýyafet deðiþtirir gibi, yeni bir tarz dener gibi, baþka bir insan olur muyum?
Yoksa ayaklarým yine bildik yerlerde mi dolaþýr, yine ayný sesleri mi arar kulaklarým? Her gördüðüm þeye -artýk bilmediðim eskiden kalan aynýlýðý arayarak- farklý bir gözle mi bakarým?
Yoldan geçen gözüme aþina gelen birini durdurup mesela ” Beni tanýyor musunuz” diyebilir miyim ya da hiçbir þey anýmsatmayan birine yaklaþýp, “Kendimi arýyorum, beni benimle aramaya var mýsýn?” der miyim?
Eski korkak halimden sýyrýlýp, cesurca bir adým atýp, eskiden ölesiye korktuðum bir þeyi yapmayý deneyebilir miyim, mesela bir boa yýlanýný boynuma sarmalarýna izin verebilir miyim? Ya da yükseklikten deli gibi korktuðum halde, bungee jumping yapmak ister miyim?
|
|
Anasayfa
