• ÝzEdebiyat > Deneme > Yüzleþme |
121
|
|
|
|
|
Her þeyi bilmenize gerek yok haddinizi bilin yeter ... Atakan Korkmaz |
|
122
|
|
|
|
|
Bir yazarýn sahip olduðu tek þeydir, kelimeler...
An gelir, kelimelerin anlatmaya yetmediði hisler yaþar insan.
|
|
123
|
|
|
|
|
Aslýnda en çok canýmýzý yakan gerçekleþmeyen hayaller deðil, sürekli bir boyunduruktan yada nasýl desem Sartere’ýn Bulantý
romanýnda bahsettiði bir iç sýkýntýsýndan kurtulamayýþýmýz. Ruhuna hükmeden acýmasýz bir güç insanlýðýnla ilgili ne varsa silip süpürüyor. |
|
124
|
|
|
|
|
--Þampuan efendi senin buzdolabýnda ne iþin var. On gün önce de aramýþtým seni, demek buradaymýþsýn. Bir sýkýmlýk canýn kalmýþ zaten. Elimde kalacaksýn bir gün. Dua et saçým daha fazla kaþýnmasýn |
|
125
|
|
|
|
|
Baðýþlayýn beni sevgili okur ve yazar dostlarým. Dinazorlar böyledir iþte. Bu sorularý sorduðum için bana ne derler, hesabýný hiç yapmayýz. Cahilliðimizden hiç utanmayýz. Yaþýmýz ilerledikçe, insanlarýn kullandýðý maske çeþitlerinin çokluðuna tanýk olur, þaþýrýr kalýrýz. Suçlu bizmiþiz gibi hemen kendimize sorarýz, bundan bende de var mý, diye. Bulursak indirir çiðneriz. Maskelerimiz azaldýkça iyice cam kavanoza döner, daha hesapsýz kitapsýz olur, daha saf salak sorular sorar, duvara çarpar, yine de akýllanmayýz iþte.. |
|
126
|
|
|
|
|
Ne çok “sonbahar” esiyor haziran güneþlerimde… Sokaklarýmdan sonbahar kokularý, yüreðimden “eylül” geçiyor…”Poyraz” rüzgarý köpürtüyor anýlarýmý uykusuz gecelerimde... |
|
127
|
|
|
|
|
Aþama bir; Varlýðýnýzý bütünlediðini düþündüðünüz nesnelerin ne kadarýndan vazgeçebilirsiniz ?
Aþama iki; Vazgeçtiðinizi düþünürsek bu ne kadar sürer ?
Aþama üç; Her karar verdiðinizde uygulamayý hiç baþlayamadýðýnýz diyetler ya da sporlar gibi erteliyor musunuz ?
Hayatýnýzýn içinde kendinizi büyüterek mi barýnmak istiyorsunuz ya da eskilerin hatýrladýðý veresiye satan gibi eþyalarýn içinde güneþin doðmasýný görmek için batmasýný bekleyenlerden mi olacaksýnýz karar verin lütfen.
|
|
128
|
|
|
|
|
Hey on beþli on beþli
Tokat yollarý taþlý
On beþliler donuyor...
Askeri kýrdýran Enver-i paþa!!!
|
|
129
|
|
|
|
|
Üzülmeyelim kimi insan ismiyle önümüze geçiyor diye,aslýnda o sadece anlýk fark atýyor,asýl saðlam adým bizim yüreðimizde... |
|
130
|
|
|
|
|
Sen misin ! Yoksa Herkes misin ! |
|
131
|
|
|
|
|
Aslýnda bu yazdýðým en anlamlý ama kimsenin anlayamayacaðý tek yazým. Öylesine ve ölesiye yazýldý... Beklentileri karþýlamak için deðil, sevdayý ya da aþký anlatmak için deðil, tarihin sayfasýnda asýlý kalsýn diye yazýldý... |
|
132
|
|
|
|
|
Beni bilindik anlamda kötü, polisiye, akademik ya da baþka herhangi bir suça ya da basitliðe itmeyen ve benim dýþýmdaki bireylerin ise ancak benim iznim olan kadarýna ve izin verdiðim müddetçe tanýk olabildiði karanlýðýmýn kiþisel manifestosu yazýlacaðý g |
|
133
|
|
|
|
|
Düþünün ...
Acý iliklerinize kadar iþlemiþ.
Mevsim ne olursa olsun, içiniz titriyor.
Bazý zamanlar aklýnýzý yitirecek gibi oluyorsunuz. |
|
134
|
|
|
|
|
Aslýnda herkes þeytanýn olmadýðýný en iyi kendisi bilmekle beraber iþine gelmediði için bu gerçeði kabullenmekte zorlanmakta. Tarihi insanlýk tarihi kadar eski olan þeytaný bugüne kadar ne gören olmuþtur, ne duyan. Üstelik bütün inanç sistemlerinde günah çýkarma amacýyla yer verilen þeytanýn ateþten yaratýlmýþ olduðu kabul edildiði için bir insaný cebren ve fiilen suça teþvik etmesi mümkün deðildir. Bu imkansýzlýk inanç sistemleri tarafýndan kabul edilmiþ, inkarý mümkün olmayan bir gerçektir. |
|
135
|
|
|
|
|
Ýyilik denilen ululuk, bu kervanda sana han sunmaz. At olursun, eþek olursun da iyilikle tüccar olunmaz. |
|
136
|
|
|
|
|
Sevginin büyüttüðü bebekler hep gülümserler evrene. Seni seviyorum caným kýzým, anlatmaya gücümün yetmediði bir sevgiyle...
|
|
137
|
|
|
|
|
Boþ bir cüzdan kadar fakir, kevgir delikleri kadar da sýzdýrýr olmalý kirpikler ! |
|
138
|
|
|
|
|
Dünyanýn en eski ve köklü milletlerinin baþýnda Türk Milleti gelmektedir.
Çok zengin ve köklü bir tarihimiz vardýr.
Tarihte nice büyük zaferler kazanmýþýz.
Ecdadýmýza yeryüzü dar gelmiþtir.
On altý büyük Türk Devleti kurmuþuz. |
|
139
|
|
140
|
|
|
|
|
Utangaç, mahcup; hala çocuk ruhum, affet! Bayram telaþýnda kýrmýzý pabuçlarým ýslak ve çocuk ellerim yaralý ürkütülmüþ yaþamlardan. Ben Ýbrahim’in kollarýndan kaçtým, boynumda taþýrým hançeri...
Vur yüzüme hadi!…
Seni sevmekten geldim sevgili, kapýyý araladým yalnýzlýk öptü beni…
|
|
Anasayfa
