• İzEdebiyat > Deneme > Yüzleşme |
861
|
|
|
|
Gelin bu hafta bir oyun oynayalım. Var mısınız? Yaz günlerinde eğlencelik olur. Oyunumuzun adı: Olmazsa olmazlar... |
|
862
|
|
|
|
Unuttum mu yoksa unutuldum mu hayır, hayır ne unuttum nede unutuldum sadece eski günleri beklerken yeni günlerin umutsuzluklarıyla karşılaşacağımı bilmiyordum. Düşünüyorum aslında bunda da birazcık zorlanıyorum çocukken çok beğendim neşeli gelen eğlencele |
|
863
|
|
|
|
Yalnızca insanlar dünyasında yaşar ruhum. Onların etiyle, derisiyle ve kemiğiyle beslenirim. Süslü, aynalı salonları ve sahneleri çok severim. Beni oralarda daha iyi anlarsın. |
|
864
|
|
|
|
Ve sonra kaçmak istedim oradan. Onları bırakıp gitmek bir kez olsun ben terk etmek istedim. Kalktım üç adım attım ve geriye baktım istem dışı bir hareketle. Gidemezdim. Bırakamazdım. Kırıkta olsalar, acıtmış da olsalar onlar benimdi, benim kırıklarımdı her biri. Alelacele topladım hepsini ellerimi kanatarak parçalayarak tekrar vurgun bir gecemde yalnızlığımı onlarla paylaşmak üzere tek tek yerleştirdim ceplerime.
|
|
865
|
|
|
|
Siz ey ceketi düğmeliler! Bu köleliğiniz bizi esir alır mı sandınız? |
|
866
|
|
|
|
Konuşuyoruz, yazıyoruz; karşılığında onaylanıp övgüler alıp rahatlıyoruz. |
|
867
|
|
|
|
“Bu, romanın son cümlesi olmalı.”diye söylendi, kitapçı bilgiç bir edayla.
|
|
868
|
|
|
|
Acı çekmenin erdem, maharet??? onurlu olmak olduğunu düşünenlerden misin? |
|
869
|
|
|
|
“Hani, kitap işi ne oldu? Senin kitap daha çıkmıyor mu? Çıkınca bana da bir tane imzalayacaksın. Tamam mı?”diyerek benimle kafa bulmaya bayılıyorlar. |
|
870
|
|
|
|
Kim bilir belki de en az zarar gördüğümüz yerdi yalnızlık; yalanlardan, aldatmacalardan, iki yüzlülüklerden, yaralanmalardan ve terk edilmişliklerden uzak bir yere sığınıyorduk belki. |
|
871
|
|
|
|
Cennetin, senin ayaklarının altında olduğunu sana öğretenlerin bir bildikleri vardı ki;
sana bu gerçeği söylemediler.
Cehennem senin dilinin altında, bunu ben biliyorum.
Sen bunu bilme anne!
|
|
872
|
|
|
|
Uçmak…
Kaçmak…
Kaybolmak istiyorum…
Uçuk kaçıklığımdan değil. Beni bulun diye de değil. Önüm arkam sağım solum saklanmadım ebe oldum. |
|
873
|
|
|
|
Doğurduğu çocuğa sahip çıkmayan bir anne olabilir mi? |
|
874
|
|
|
|
Kendini kaybetmek isteyipte kaybedemeyenlerin, kendini bulmak isteyipte bulamayanların denizinde, küçük bir dalganın kıyıya vuruşu. Kendimizle çarpışmanın yarattığı bir dışavurum. Hayatımızın biterken yeniden başladığı bir tutunuş çabasıdır "İkilem". |
|
875
|
|
|
|
gözyaşlarımla renklenmişti film... |
|
876
|
|
|
|
Kendi yıkımlarım üzerine yazdığım koyu siyah bir yazı... |
|
877
|
|
|
|
.....eve gittim tam yatmaya hazırlanırken birer birer içimdeki çocuklar dökülüverdi eteklerimden.... |
|
878
|
|
|
|
Artık eskisi gibi değiliz dostum.. Çok şey kaybettik!! |
|
879
|
|
|
|
Babamın sazı alıp eve getirdiği günü hiç unutamam.
|
|
880
|
|
|
|
'' Gece çöktü '' dedi kız, kendine... Yatağında oturmuş, bir elinde sigarası, diğerinde bir kalem, '' gece çöktü '' yazdı... |
|