• ÝzEdebiyat > Deneme > Yüzleþme |
661
|
|
|
|
|
bir yýlan beslerdim koynumda,zahirli, herkesi soktururdum.... |
|
662
|
|
|
|
|
Aþk, karanlýða yazýlsn mektuptur.Yaþarsýnýz ama resimsiz,yazarsýnýz ama kelimesiz.Týpký karanlýðýn gözleri gibi efsûni.Yazdýkça silinir, yaþadýkça koyulaþýr.Gece kendini gündüzün ellerine teslim ettiðinde, her þey karanlýðýn içinde silinir,sessizliðe gömü |
|
663
|
|
|
|
|
Yaþamlarýnýzý kolaylaþtirabilirsiniz ama ne olur insanlarý basitleþtirmeyin…
Gitmek hakkýnýzdýr, ama o gidiþler, geliþleriniz kadar güzel olmalý…
|
|
664
|
|
|
|
|
yokla varýn karmaþasýnda söylenene uyuyoruz söylendiði müddettçe |
|
665
|
|
|
|
|
Varsýn olmasýn yüzleþmeler, varsýn bilinmesin gerçekler... |
|
666
|
|
|
|
|
Giden çoktan gitmiþse, giden gittiði yerde, yanýndakiyle çok mutluysa, gidenin gelmeye niyeti yoksa, gelsede yarana çare olmayý düþünmüyorsa acý çekip, eline çayýný alýp, karýn yaðýþýný seyrederken aklýndaki tek ismin onun adý olmasýnýn anlamý ne? |
|
667
|
|
|
|
|
Pencereler, evlerimizden sokaðýmýza açýlan yüreðimizdir bizim. Mahremiyetimizin dýþýnda olaný öðrenme isteðimizdir. Cadde de yürüyen kalabalýklarýn telaþlý koþuþturmasýný görmek, yudumlamakta olduðumuz kahvenin damakta býraktýðý lezzetle tasasýz bir günün dört duvar arasýnda keyfini sürmektir. Mizacýmýza göre önünde yerimizi aldýðýmýz bir dayanaktýr bize pencereler, bazen mahcup ve sýkýlgan bazen de hoyrat ve umarsýz konaklamalarýmýz vardýr onda.
|
|
668
|
|
|
|
|
Bir stratejik masalmýþ aþk... |
|
669
|
|
|
|
|
Daha bir severek uzatýrýz bebek aðýzlarýna uçlarýný...Daha bir anne oluruz yani!.. |
|
670
|
|
|
|
|
uykusuzluk zamanlarýnda söylenmiþ bir kaç kelamdan ibaret... |
|
671
|
|
|
|
|
Cam bir eþyanýn kýrýlmasýndan sonra bir daha bir araya gelmesi mümkün olmadýðý gibi, güven de tuzla buz olur yalan karþýsýnda. Artýk o kiþi doðru söylese de karþýdakinin þüpheli bakýþlarýndan kurtulamaz.
|
|
672
|
|
|
|
|
bu diyar ben deðil,bu mekan benim deðil,bulunduðum yerdeki ben deðilim,kim varsa yanýmda benle deðil,ben onlarla hiç deðilim......... |
|
673
|
|
|
|
|
Ýçimde sitem eden renkler, karþýmda sen, yerde arda kalanlar… Unutmak ve uyumak düþüyor bana bir acýyý yaþamaktan geriye…
|
|
674
|
|
|
|
|
Gökyüzü haykýra haykýra aðlýyordu zifiri karanlýðýn üzerine, rüzgar aklýn alabildiðince hýrçýn, soðuk mümkün olabildiðince keskindi.. Yakýcý bir don geçiyordu yüzleri yalayarak alenice.. Aylardan Ocak, mevsimlerden "kara" kýþtý; hem gecesiyle hem de gündüzüyle.. Kendi içine ufalmýþ gölgeler bile pusmuþtu karanlýðýn ardýna kaçabildiðince, kaybolabildiðince.. Þehir korkmuþ, þehir ürkmüþ, þehir þaþkýn, sus pus olmuþ, bütün ýþýklarýný söndürmüþ, bu beklenmedik öfkesinin dinmesini bekliyordu gökyüzünün.. |
|
675
|
|
676
|
|
|
|
|
Ben de engelliyim. Ama bedensel, iþitme ya da görme engelli deðil zihinsel engelliyim |
|
677
|
|
|
|
|
Kabul etmek ve boyun eðmek içinse, sadece sahte bir yaþam umudu, giderek karaktere dönüþen bir ikiyüzlülük ve bolca alçaklýk, yeter de artardý bile. Bunlar da bende çokça vardý zaten. Kanýmýn tadýný sevmeyi öðrenmiþtim. Gözlerim baðlýyken daha huzurluydum. Gözlerim baðlýyken kendimi saf ve ahlaklý buluyordum. Gözlerim baðlýyken, çirkeften ve kötülükten uzak sanýyordum kendimi. Ýyiliklerim, dakik ve planlýydý. Ýyi olma günlerim vardý. Ahlaklý ve örnek insan olma haftalarým vardý. Beni mutsuz edenlere ve harcanmak içinellerine geleceðimi teslim ettiðim insanlara tapma mevsimlerim vardý.
|
|
678
|
|
|
|
|
zamanla çiçeði almadan ona sahip olmanýn yolunu öðrenmeye baþlamýþým bilmeden... birinin vermesindense onu fark edebilmeyi seçmiþim..
|
|
679
|
|
|
|
|
"Ay inanamazsýn otuzuma geldim sigaram aðzýmda hala." |
|
680
|
|
|
|
|
Bu sana ilk mektubum caným Orson’cuðum. Ta ki yüzün zihnimde belirginleþip, elime fýrça, boya ve tuval alýp seni resmetmeye baþlayana kadar da sana yazmaya devam edeceðim. Seni resmettikten sonra mý? O zaman da senin ete ve kemiðe dönüþmeni bekleyeceðim. Bu arada Gepetto olmaya niyetim yok. Ben her zaman “gerçeðin” peþinden koþarým! Bunu da en iyi sen biliyorsun…Yani, bileceksin! |
|
Anasayfa
