• ÝzEdebiyat > Öykü > Aþk ve Romantizm |
361
|
|
|
|
|
Bir günde zamanýnda eve gidebilsem harika olurdu. Þehrin koþuþturmasý ,kovuþturmasý , gazý , feryatlarý , el kaldýran preslenmiþ yüzler adeta kulaklarýmda çýnlýyor . Suphi Erek lisesinin yolu da tozdan geçilmezdi vakti zamanýnda. Saçlarýmýzý beyaza boyamýþçasýna okula nasýl geldiðimi öyle iyi hatýrlýyorum ki .Usumdan yiten geceler ve bütün çaresizlikler tek aðýzlýk bir gülüþle öylece nihayetleniyordu sanki . Ama aslýnda yaptýðým þuydu : haksýzlýða , açlýða , yokluða , sabýrla dayanma gücü ve o küçük ongunluklarýmýn baþlangýcýyla birlikte bir kývýlcým görebilmekti tüm arzum. Dörtnala koþup oynadýðým futbol zamanlarý kadar belki güzel her þey, ama yokluk düþü kurduðum mehtaplý geceler pek içten yanmalý geldi hariciye. Kiþilikten el çektirmeler , yoksul hayatýn “yoksunluðunu” ayrýmsamadan belleðe kazýmak, nede beter iþmiþ.
|
|
362
|
|
|
|
|
Dalgalarýn çarptýðý yüreðini toparlýyordu kadýn o sonsuz kumsalda… Hüzzam þarkýlarýn naðmesiyle, dilinden dökülen sevda sözleri baðrýnda yankýlanýyordu mehtabýn. Gri kayalýklardan kopan rüzgar, kollarýný kadýnýn ince beline doladý. Hazanýn hüznünü taktý boynuna mercan bir kolye gibi, gözlerini okþadý bakýþlarýyla. Gülümsedi arzular, lakin uzaktý ufuklar. Sararýp solsa da hazaný, gül teniyle neþeler saçardý etrafa… Gizli bir hevesle çaðlardý güzel kadýn. Her gün doðumu “gönül aydýn” derdi yüreðindeki sevdaya. |
|
363
|
|
|
|
|
Ayaklarýmýn yerden kesilmesinin hemen ardýndan, birden taþ zemine basmam arasýnda sýkýþýp kaldýðýmda, yataðýnda baþka biriyle bana þaþkýn ve telaþlý gözlerle bakýyordu. |
|
364
|
|
|
|
|
Sen onu sevmedin.Onu kullandýn |
|
365
|
|
|
|
|
gökkuþaðýnýn yitik rengi gözlerindeydi... |
|
366
|
|
|
|
|
Yedinci ayýn sýradan bir günü. Öðleden kurtulmuþ, akþamý yakalayamamýþ bir saat... |
|
367
|
|
|
|
|
Cevapsýz kalýyor tüm aramalarým. Beni geçmiþine gömüp gittin. Son nefesini verirken gözlerinin önünden geçecek film þeridinden bir kare olmama bile þans vermez belki bilinçaltýn. Çirkin görünüþlü fotoðraf albümlerinde sararacak suratým. |
|
368
|
|
|
|
|
Akþam eve döndüðümde baþýnýn izinin kaldýðý, kokunun sindiði yastýða tüm özlemimle sarýldým. Ardýndan gözyaþlarýmýn eþliðinde, geride býraktýðýn tüm eþyalarý bir odaya topladým ve o odaya senin adýný verdim. |
|
369
|
|
|
|
|
aþk acý çekmekmiþ meðerse... |
|
370
|
|
|
|
|
Aþklarýn, dostluklarýn, parçalanýþlarýn, kaybediþlerin en çok yaþandýðý yer ömrün ortasý. Hayatýn belki de en önemli parçasý olan aþklar da çoðunlukla bu dönemde yaþanýr. Týpký Ýris’in yaþadýðý gibi…
|
|
371
|
|
372
|
|
|
|
|
...Siz hiç bu kadar sevdiniz mi? Siz hiç, onsuzluðu hak etmediðinize inanýrken, onsuzluða mahkum kalýp yine de onunla olabildiniz mi taa içinizde?...Gidersem, biterdim!... |
|
373
|
|
|
|
|
beklemeye devam edeceðiz.. |
|
374
|
|
|
|
|
Tek baþýna… Yalnýzca… Usulca… Sessizce… Yalýnca… Son umuduyla… Tükenmiþliðiyle… Umutsuzca… Yorgunca… Bitik ve de yitik… Kayýp… |
|
375
|
|
|
|
|
günler günlerden daha kýsa.
kýsýk sesinde.. |
|
376
|
|
|
|
|
Annesinin sesiyle bir anda irkilerek kalktý.
Yüzünde bir gülümseme ve birde hüzün vardý.Gördüðü rüya karþýsýnda umutlanmýþtý ama biliyordu ki bu bir rüyaydý.Hisleri ve duygularý mantýðýný eziyordu birþey düþünemiyordu. |
|
377
|
|
|
|
|
Bulunduðu þehir onu boðar oldu.
Dayanamýyordu artýk,nereye baksa o vardý,kalbi acýyordu , yüreðindeki yara daha da derinleþiyordu.
|
|
378
|
|
|
|
|
Kimsesiz sandýðým bir mevsim gidiyordu gözlerimin önünden. Ellerimde sahipsiz her gecenin yorgunluðu. Taþ duvarlarýn üzerinden gölgeler büyüyor yalnýzlýðýma. Aklýmý baþýmdan alan bir rüzgar gibi dokundun tenime. Yüreðime yüreðini koydun. Yüreðim oldun.
Daha ilk günden ýsýnmýþtým sanasanki gökyüzüm senyaðmurlarým sendindüþmeden içimdeki yalnýzlýðýn kumsallarýna.Denizleri senin için renklendirdim benbulutlarý senin için yakaladým. Sanki en ufak bir rüzgarda savrulacak gibi deðildim uykusuzluklarýna.
Sen gitmedin kigerçek ötesiydin bendeki her zamana. Tuttum ellerindensaçlarýnýn kokusunda büyülendim dudaklarýna. Islatmalýydýn beni yaðmurlar gibi. Öpmeliydin içinden geldiðince.
Ben o zaman sen olurdum karýþmadan nefes alýp verdiðim bir þehrin monotonluðuna.
Çalýþma masamda yanan mumun alevinde þekillendi hayalin. Uzun uzun seyrettim. Dokunmak istedim ama beceremedim. Akþama koþan ayaklarýn altýnda kýzgýn asfalt gibiydim günden arta kalan. Güneþ haber vermezdi çekip giderken. Bir sessizliði kalýrdý eve kapanan yüreklerin birde seni bana özleten hayalin. Kendi yüreðimi senin ellerine býrakýrken.
Zamaný hep peþime taktým.Bir baþka yere gitmenin olanaksýzlýðýný tartýþýyorum kendimle. Gitmeyeceðimi biliyorum. Belki de ellerinin sýcaklýðýndan olsa gerek. Ben her sahipsiz mevsimin kimsesiz gecesinde seninle bütünleþiyorum. Basit gelecek belki tüm anlatamadýklarým. Bir þeyi çok iyi biliyorum sen anlayacaksýn günü gelecek. Bu saadet hiç ölmeyecek |
|
379
|
|
|
|
|
Belki çýstak çýstak kutlamazlardý yýlbaþýný ama sessiz ve keyifli bir ortam hiç de fena bir fikir deðildi. Þarapevi'nden yer ayýrttý ikisi için ve ev arkadaþý Ýpek'le ayarladýklarý saatte buluþtular. Herþey umduklarý gibiydi ya da artýk bir þeyler ummayý |
|
380
|
|
|
|
|
Farklý bir iþleyiþ, bedenin ruhu sahipleniþi ve ruhun bedeni terk ediþi. |
|
Anasayfa
