• ÝzEdebiyat > Deneme > Yaþam |
1741
|
|
|
|
Nasýl baþlarsýnýz ki bunu anlatmaya? Suskunluðun boyut deðiþtirdiði, bambaþka bir hesaplaþmanýn ürünüdür içsel yalnýzlýðýmýz... Kimsesiz bir çokluk duygusu ile birlikte, yokluk benzeri bir varlýk çeliþkisinin, onmaz yaralarýdýr, dimaðýmýzda açýlan.
- En |
|
1742
|
|
|
|
karmakarýþýk olan hayat mý,insan mý? |
|
1743
|
|
|
|
Açýk kýrmýzý bir kan sýzdý bacaklarýndan. Acýdý caný. Can acýsýndan çok, damlayan kaný için acýdý. Açýk ve sýcak kanýna inat, bulanýk ve soðuk yüreðine düþtü acý. Acýdý acýnmadan hiç, ardýnda acýmtrak bir hayalet býrakarak. (Çýð)lýk(sýz) a(kar)ken (kan)ý, yok(oldu)! Ay, tam tutuldu o zaman. |
|
1744
|
|
|
|
Mutluluk dehadan daha fazla sahip olunmak istenecek bir þeydir. Ve mutluluk bazen cehalettedir. |
|
1745
|
|
|
|
Sen neymiþsin be Ahmet Altan?...
Ýktisat Fakültesi koridorlarýndaki koþuþun bir harikaydý.
Bayaðý çalýþmýssýn .
Az gayret ,100 metrede rekor kýrman bile mümkün be Ahmet Altan.
Demek sadece yazý yazmýyordun ha...
|
|
1746
|
|
|
|
Herkes bekler... Fakat neden? |
|
1747
|
|
|
|
Yalnýz ve mutsuz insanlýk, modern yaþamýn sanal aþklarýnda, sahte kahramanlarýnda ve ‘yapay gökyüzü’lerinde çare arýyordu dertlerine. Ýþte o güç böyle doðdu...O güç popüler-kültür’dü. |
|
1748
|
|
|
|
Ben türbaný geçtim, benim asýl altýný çizmek istediðim konu dini neden bu kadar önemsediðimiz. |
|
1749
|
|
|
|
istediðim sadece bir bardak þekersiz çay ve sessizlik idi o sabah.. |
|
1750
|
|
|
|
Hayatýnýz baþkalarý ne der diye düþünmekle mi geçiyor? Yoksa ne derlerse desinler diyebiliyor musunuz?
Bir çocuðun kiþiliði hiç kuþkusuz ki ailesi ve yaþadýðý çevresi tarafýndan þekilleniyor. Bir çocuk, annesinden hikâye yerine komþularýnýn hayatýný dinliyorsa ilerde o çocuðun “ne derlerse desinler” diyebilmesine ihtimal yok. Etme bulma dünyasý iþte bugün ona yarýn sana olayý deðil bu.
|
|
1751
|
|
|
|
TUT ELLERÝNÝ HAYATIN VE GÜLÜMSE KENDÝNE...
|
|
1752
|
|
|
|
yok olmalý
haykýrmalý.
artýk bende yok olup kaybolayým.. |
|
1753
|
|
|
|
Ve açýldý perde 1978’ de. Sahnenin giriþinde kör hayat zebanileri biletleri çoktan satmýþtý bile. Týklým týklýmdý hayat. Ve tek kiþilikti sahne. |
|
1754
|
|
|
|
Ölümün âdil olmasý için hayatýn âdil olmasý lâzým Nazým Hikmet |
|
1755
|
|
|
|
Sen, “Filistin’in çiçeði” küçük kýz. Sana sesleniyorum; daha doðrusu seslenmek istiyorum bütün çaresiz susuþlar için, bütün hissiyatýyla kahroluþlar için…
Diyeceklerim anlamsýz biliyorum, ne dudaðýndaki buruk âminlerine yetiþebilir ne de yüreðinde düðüm düðüm olmuþ hýçkýrýklarýna karýþabilir. |
|
1756
|
|
|
|
kimse demedi ki bana zamanýnda; “umut etmek ile elde etmek farklý þeyler” diye… |
|
1757
|
|
|
|
Birileri yine ehl-i keyf yaþýyor dünyalarýnda. Birileri keyfince yok sayýyor bedenleri. Birileri yok ediyor yürekleri… Ve yine birileri bu “Birileri”nin yaptýklarýna susuyor, ellerini çekiyor, gözlerini kapatýyor. Adeta maymun oyunu oynuyor yok olup gidenlere.
|
|
1758
|
|
|
|
Garip dünya,ince ve naif kalabilmek ne zor oysa,nasýlda çabucak bozuluyor insan anlamýyorsun,þairlerin dizelerindeki gibi þiir olamýyorsun mesela...Apansýzca çýkýveren bir ezgi yada.... |
|
1759
|
|
|
|
Diðer aynadaysa kendi özetimi okuyorum: “ Yaþamak: zorunda olduðun için yaþamak. Zevk al(a)madan, haz ver(e)meden yaþamak Susmak..okumamak..aðlayamamak.. öðrenememek.. öðretememek.. daha fazla köleleþip, daha çok cahilleþmek..Dur, lütfen Dur demek isteyip bunu bile yeterince isteyememek.. |
|
1760
|
|