• ÝzEdebiyat > Deneme > Yaþam |
2321
|
|
|
|
Kýþ geldi,
Anadolu’ya kar “Elif elif”, diye yaðmakta.
Toprak nimeti bereketlendirmek için karý emmekte, týpký sevimli bebeðin açlýðýný gidermek için annesini emdiði gibi…
Çocuklar coþmakta, týpký yeni ayaklanan yavru ceylanýn kýrlarda annesine cilve yaparak koþtuðu gibi…
Serçeler saçaklara yeni bir hamle yapmakta, beyaz örtüye nispet yaparcasýna…
|
|
2322
|
|
|
|
Gittiðin yerde gördüklerin, gördüklerinden yanýldýklarýn var... Görmek, bir garip eylem! Kimi, bakar bakar göremez; kimi, bakar bakmaz algýlar. Aslýnda, her gözün bakmakta ki, meramý ayný olsa da, meramýndan anladýðý ayný olmasa gerek... |
|
2323
|
|
|
|
öldük size kaldý herþey
hele de ah illa kelimeler
kelimeler kelimeler kelimeler
öldük size kaldý herþey |
|
2324
|
|
|
|
Ne zamandýr son, kim bile... |
|
2325
|
|
|
|
Mutluluk fark etmektir, etraftaki güzellikleri görebilmek ve hemen her þeyin tadýný çýkarabilmektir. |
|
2326
|
|
2327
|
|
|
|
Bir sabah daha iþe geç kalýyorum, iþe neden geç kalýyorum. Belki de iþiniz sevmeyen iþine geç kalýr yargýsý doðrudur. Telaþa gerek yok. gerek yok. gerek yok. |
|
2328
|
|
|
|
Bir zamanlarýn zamanýna yenildim. |
|
2329
|
|
|
|
korkularýmý cýkarmam gerek ýcýmden ne o kadar buyuk yer kaplýyorlar ki içimde... |
|
2330
|
|
|
|
Mutlulukla donatýlmýþ, evlerden bahsetmek, lüks mü, bizim için? Her metrekaresi, sonuna kadar kullanýlan; emekle ve inançla döþenmiþ; varlýðýný, eþyanýn hegemonyasýna kaptýrmamýþ, evlerden... Kullanýcýlarýnýn kimliklerinden kaynak bulmuþ bir ruhu ve renkl |
|
2331
|
|
|
|
Ben senin, dolu yaðarken sýðýnabilecek bir saçak altý bulma yeteneðini sevdim.
Ayazda ýsýnmak için, dað baþýnda rastladýðýn küçük tahta kulübenin kapýsýný çalma cesaretini.
Ateþler içinde yanarken, içindeki alevsiz yangýný göz yaþlarýnla söndürmeni. |
|
2332
|
|
|
|
Çok kýsa, kýsacýk... kýza ve keskin bir neþter gibi... |
|
2333
|
|
|
|
Yer kabuðu... Aðaç kabuðu...Elma kabuðu... Ceviz kabuðu... Kaplumbaða kabuðu... Tüm acýlar kabuk baðlamýþ. Yine de kaplumbaða kabuðuyla yürür. Aðaç kabuðuyla büyür. Elma kabuðuyla þekillenir, ceviz kabuðundan çýkýp filizlenir. Sen de kýr kabuðunu ya da durma yerinde. Ya çýk göklere ya yürü ümitlere. Hangi acý ayný dozda kalýr, hangi acý mutluluðu kapatýr? Aç pencereleri, kapýlarý, bacalarý. Duman gibi dol gökyüzüne, ýþýk gibi dol yeryüzüne. Acýlara yol ver. Hangi yolcu ebediyen kalýr istasyonda? Herkes biletine göre alýr yol. |
|
2334
|
|
|
|
Yalnýzlýk kimi zaman tercih edilse de insanýn elinde olmayan bir durumdur. En son arkadaþýnýz kapýdan çýktýðýnda o geliverir evinizin baþ köþesine. Sýrnaþýk, yapýþkan ve arsýzdýr. Defalarca kovmanýza raðmen en yakýnýnýzdadýr o artýk. |
|
2335
|
|
|
|
Her an cevabýný belkide hiç veremeyeceðim bir soruya rastlayabilirim. Ya o soruya rastlarsam ?Ýþte o zaman Boom... |
|
2336
|
|
|
|
sefer vakitleri, yaþanmamýþ olacaksa geldiðinde.. hâlâ bekliyorum seni, ne hâl ve þekilde olursan ol.. hiç durma gel.. |
|
2337
|
|
|
|
Kaldýrým taþlarýna kadar düþmüþ aþk edebiyatýnýn nesini yazýyorum? |
|
2338
|
|
|
|
doðum günüm adýna üç beþ söz... |
|
2339
|
|
|
|
Hesapsýz bir zerrenin olmadýðý hakikatini,
Haykýran akidenin mensuplarý,
Hareket ve kuvvetin kime ait olduðunu,
Elbette bilmek durumundadýr. |
|
2340
|
|
|
|
Kalabalýðýn içindeki yalnýzlýklar... |
|