• ÝzEdebiyat > Deneme > Yaþam |
661
|
|
|
|
|
Elimizde ünlü Rus yazar Turgenyev’in meþhur eseri “Babalar ve Oðullar” var... |
|
662
|
|
|
|
|
Hayatýn insanýn anlamý önemini anlatýrken anlamý anlayabiliyor musunuz? Yoksa ben daha çok biliyorum derken, bana anlatmadan hala susuyor musun? Önümüze duvarlarý kendimiz ördük derken, sana bana gülerken, gel bu duvarlarý yardým et kaldýralým diyorum geliyor musun? |
|
663
|
|
|
|
|
Þekil þekil bulutlar vardý sarý gökyüzünde. Lolipoplar pembe çimlerin arasýndan uzanýrdý.Aðaçlarda her çeþit þeker yetiþirdi ve süt kokardý nehirler. Pürüzsüzdü. Hevesliydi. Neþeliydi. Rengarenkti. |
|
664
|
|
|
|
|
Bir evin çatýsýnýn karlarla örtülü olmasý içinde ateþ olmadýðý anlamýna gelmiyormuþ...
|
|
665
|
|
|
|
|
Bugün geçti, yarýn gelmekte.
Ya dün, düne ne kaldý bugününüzden? |
|
666
|
|
|
|
|
Beyaz bir vapur, sütbeyazý… Ýstanbul’a gitmeliyim.
|
|
667
|
|
|
|
|
Ýlkbahar veya ilkyaz, doða döngüsünde kýþ ile yaz arasýndaki mevsimdir. Üzerinde yaþadýðýmýz kuzey yarým kürede 21 Mart-22 Haziran tarihleri arasýnda yaþanýr. Ýlkbaharda aðaçlar çiçek açar, hava sýcaklýðý artmaya baþlar. Bu mevsimde karlarýn erimesi ve bol miktarda yaðýþlarýn yaðmasý ile su yataklarý olan dereler, göller, göletler ve barajlar su ile dolar. Yani kýsaca Ýlkbahar bolluk ve berekettir. Uyanýþ ve yenilenmedir. Doðanýn süslenmesidir. Adalet ve itidal mevsimidir. |
|
668
|
|
|
|
|
Ýnsanýn hayalleri olmayýnca, peþinden gidecek izleri de olmuyor. Sýradanlýklar içinde bir yaþama adým atýnca, sessizce söyleyecek tek bir þey kalýyor. “Hayat devam ediyor iþte. Her þeye raðmen hayat devam ediyor.” |
|
669
|
|
|
|
|
Öyleyse dilediðin zaman alabilirsin beni yanýna, çünkü baðlandýðým yada tapýndýðým hiç bir þey yok buralarda, ne kadar az kalýrsam dünya denen bu bataklýkta, o kadar karlý varacaðým baþlangýca, ''yani senin yanýna'' ... |
|
670
|
|
|
|
|
Hayatýmda ki ilk cenaze. Ölüm diye birþey varmýþ. |
|
671
|
|
|
|
|
Oysa biriken düþüncelerle deðil, onlarý çaðýran Hayat'ýn gösterdikleriyle doluydu avuçlarým...
|
|
672
|
|
|
|
|
Yeni arkadaþlarýmýz pek tanýmayacaklardýr muhtemelen ancak bir dönemler pek çok yazýmý burada paylaþmýþ, sizlerden de çok güzel destekler almýþtým |
|
673
|
|
|
|
|
Caným sýkýlýyor. yokluktan deðil varlýktan... Her þey var; ama aslýnda hiçbir þey yok. Varlýk alemi yok diyen dudaklara benziyor ve alay eder gibi gülmesi canýmý sýkýyor. Ne vakit varlýk aleminden bir þey istesem, her daim çölden bir damla su istenir mi diyor bana. Varlýk alemi plastik meyvelerle dolu masaya benziyor. Meyve var sanýyorum, yedikçe anlýyorum ki aslýnda meyve yok. Tattýðým olmayan þeylerdir. |
|
674
|
|
|
|
|
Yetmiþ yaþlarýnda bir kadýn… Sabahýn erken saatlerinde neden bu görüntüyü veriyordu? Gelip geçenleri kaçýrmamak için öylesine dikkatliydi ki... Sanki birinin yüzünü göremese, yaptýðý hareketi kaçýrsa hayatýndan bir gün daha gidecekmiþ gibi. |
|
675
|
|
|
|
|
geçmiþ: yaþananlarýn ev sahibi, kederlerin duldasý
hüzün: umutlarýmýzýn engeli, gülüþlerimizin celladý
siz: kaybedecek yada kazanacak olan |
|
676
|
|
|
|
|
Ben insanlarý renklere benzetirim. Kýrmýzý, Beyaz, Mavi, Yeþil, Kahverengi Gri, Turuncý gibi renkler vardýr ya. Ýþte insanlar da öyle renk renktir bana göre. |
|
677
|
|
|
|
|
ürekli bencil tutkularýný doyurma çabasý içindeki nefsin, zor zamanlarda sesi pek duyulmaz olur; duyulan Allah’ýn ilhamý olan vicdanýn sesidir. Yaþadýðý zor anlarda kendisini Rabb’ine daha yakýn hisseden insanýn, O’na içten yönelmesi kolaylaþýr. |
|
678
|
|
|
|
|
“Varlýðýndan þüphe eden bir insan varolabilir mi?” sorusu ise belirtmek isteðim karmaþýklýðý su yüzüne çýkartýyor. Varlýðýný fark etmeyen insan yokken, yokluðunu hissetmeyen insan yok olmaya mahkum oluyor. |
|
679
|
|
|
|
|
Ýnsanoðlunun sessiz dostlarý kaldýrýmlar hakkýnda bir kaç söz. |
|
680
|
|
|
|
|
…þimdi otur…uzan biraz… avuçlarýma doldur aðrýlarýný…
…uzan biraz…ve dinle…
…sana mavi masallar anlatacaðým…hiç duymadýðýn… |
|
Anasayfa
