• ÝzEdebiyat > Deneme > Yaþam |
1341
|
|
|
|
Ýsterseniz bir ziyarete gidelim. Napolyon'dan, Sezar'a, Büyük Ýskender'den Sokrates'e kadar tarihin akýþýný deðiþtiren her çeþit insan ile akýl hastanelerinde tanýþabiliriz. |
|
1342
|
|
|
|
Savunmaya kalkma kendini,
sen kendince hep haklýsýn,
en iyisi, sadece seviþ benimle;
sen sus,
sus birþey söyleme.
|
|
1343
|
|
|
|
Baþýmýza gelen en kötü þeyin, aslýnda olabilecek en iyi þey olduðunu düþündünüz mü?
Bir acýyý kabullenmek, hayatýn kendini kabullenmemiz deðil midir?
Reddettikçe acýtýr canýmýzý gerçek..
Bir tek yol var.. Kabullenmek.. Boyun eðmeden... |
|
1344
|
|
|
|
YALNIZLIK ÝSTEYENLER ÝÇÝN YALNIZLIKTAN BIKMIÞ BÝR ÝNSANIN ÝSYANI... |
|
1345
|
|
|
|
2006 yýlýnýn sonbahar aylarýnda tanýþmýþtýk Sevgi’yle. Tanýþtýðýmýz yer bir hastane odasý. Ben refakatçiydim O ise hasta. |
|
1346
|
|
|
|
Huzur evi ziyaretlerimi aksatmaktan hiç haz etmezdim, bundan birkaç sene öncesine kadar.. “Yaðmur, çamur” demeden giderdim yanlarýna.. Bilirdim, görünce:
- “Geldi, hayýrlý kýzýmýz” diye, sevineceklerini.
- “Dün akþam, Hasan Amcan öldü” demiþti.. Dalgýn, aðlamaktan göz pýnarlarý kýzarmýþ gözlerle, ölümün her an peþinde olduðunu kabullenen yaþlý teyzelerden birisi…
Ne diyeceðimi bilemeden, kalakalmýþtým ayakta öylece.. Böyle sözleri dinleyince… |
|
1347
|
|
|
|
Herþey taze iken hiç unutulmýyacakmýþ gibi gelen her olayýn, zaman geçtikçe, artýk eskisi kadar acý vermediðini hissetmeye baþlarýz. Zaman ilacý etkisini göstermeye baþlamýþtýr artýk. |
|
1348
|
|
|
|
Sobeleniyorum, saklanamadan, saklanmadan, saklanmaya gerek duymazken, sana. Sobeleniyorum sevgimle. Çýplak kalmak gibi bir þey mi bu? Bakmadan gördüðün bende ki ben mi?
|
|
1349
|
|
|
|
hayata anlam katan sonlardýr. |
|
1350
|
|
|
|
Duydum ki unutmuþsun gözlerimin rengini, yazýk olmuþ o gözlerden sana akan yaþlara, bir zamanlar sevginle ateþlenen baþýmý, dizlerinin yerine dayasaydým taþlara .... |
|
1351
|
|
|
|
Kaç þiþe þaraptan sonra akmayý býrakýrsýn damarlarýmdan, bir günde tüketilmiþ kaç paket sigara seni unutturacak dertler verir baþýma, kaç yüzden sonra silinir yüzün aklýmdan? |
|
1352
|
|
|
|
"Her þeye raðmen" denir ya... Ýþte her þeye raðmen "hayat" devam ediyor; çünkü derin nefesler çekiyorum ciðerlerime, hayat kalitem düþüyor. |
|
1353
|
|
|
|
Bir dünya düþününki!yedi milyar insan,yedi milyar can,yedi milyar düþler,tutkular,özlemler,hasretler,ayrýlýklar,nefretler,acýlar,göyaþlarýnda akýp giden umutlar ve yaþayýþlar. |
|
1354
|
|
|
|
Öyle ise takýn saçlarýnýza tokalarýnýzý, geçin karþýsýna eþinizin..Hatta ona inat bir sevgili bile bulun kendinize; genç kalýn genç!..... |
|
1355
|
|
|
|
Þimdi bir de 'seni öyle çok özlediðimi' katmalýyým ki iþin içine. |
|
1356
|
|
|
|
Korkuyorum! Belleðimi, kimliðimi kaybetmekten korkuyorum. Evde hergün babamý ziyaret ederken, sen kimlerdensin söyle bakayým diyen babam olmaktan korkuyorum. Hâlâ kendini lise son sýnýfta zanneden annem olmaktan korkuyorum. |
|
1357
|
|
|
|
Gölgelerimi gölgede býrak |
|
1358
|
|
|
|
Ne hayatlar gördüm zamaný tüketmiþ , ne hayatlar gördüm zamanda tüketilmiþ. |
|
1359
|
|
|
|
Cemal Aslan’la ilgili, geçmiþimin fotoðraflarý gözlerimin önünde bir film þeridi gibi gelip geçti…
Hiçbir karesinde negatif bir poz göremedim.
Güler yüzlü ve gülmesini bilen bir insandý Cemal Aslan. Onun bulunduðu ortamda hep pozitif bir hava eserdi. Çünkü gülmesini bildiði gibi güldürmesini de bilirdi. Mertlik ve delikanlýlýk onu en iyi tarif eden iki kavramdý. Hiçbir zaman diklenmeyen ancak hep dik durmasýný bilen ve bu ilkesinde asla taviz vermeyen hasbi bir insandý…
Birkaç satýrlýk yazý ile onun kitaplara sýðmayacak kadar güzel hasletlerini anlatýp bitirecek deðilim. Benim maksadým, -birkaç güzel kelam da olsa- onu hayýrla yad edip rahmet okumaktýr. |
|
1360
|
|
|
|
Çoktan çýkmýþtý hayatýnýzdan kolay söylendikçe kolay kaybedilen, satýn alýndýkça sýcak, soðukta üþümeye býrakýlan ve unutulan, kutsal olan..
Ne aðla ne de gül þimdi.
|
|