• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
401
|
|
|
|
|
Sevgiye susamýþ, sevgiyi arýyordu ben onu sevdiðimde.
En anlamlý bakýþlarýyla önce umutlandýrýr, ardýndan bir uçurumun kenarýna yapayalnýz býrakýr giderdi.
Bu sevdadan ben çaresiz, yorgun, umutlu kalakalýrdým öylece.....
|
|
402
|
|
|
|
|
Aþk'ýn tarifi sizlerle :) |
|
403
|
|
|
|
|
Ben sana yalan söyledim, sevdim ama sen bilemezdin. Yazý yazanlarýn kaderidir yalnýzlýk yýllar yýlý bitmek tükenmek bilmeyen... |
|
404
|
|
|
|
|
“Mînâ gibi AÞK’a ser-fürûda
Bu þiþede sanki ol sebûda” |
|
405
|
|
|
|
|
Kaybetme korkusu mu acaba hep bu hazin sonlarý hazýrlayan? Kaybetme düþüncesi mi çaðýrýyor bu kederli ayrýlýklarý? Hani diyorum ki acaba inansaydýk ikimiz de bu aþkýn gücüne, bitmeyeceðine dair inandýrabilseydik kendimizi, acaba farklý mý olurdu? Çarpýþan iki kocaman yalnýzlýktan bir bütünlük doðar mýydý ki? Ýkimiz de korkaktýk düþüncelerimizin gücü önünde. Bu yüzden ben kaçarken senden, sen vazgeçtin kovalamanýn zahmetinden…
|
|
406
|
|
|
|
|
Mevsimsiz gelir nice sevdalar,ve mevsimsiz gider hatýralar. Kalaný yalnýzlýktýr, kalaný hüzündür varlýða. Büyük cümlelerle düþünüpte küçük tebessümlerle anýmsayabilmektir aþk düþmeden her yalnýzlýða..... |
|
407
|
|
|
|
|
Seni sevdiðimi sabrýmýn sonu da olsa itiraf etmemeliydim... |
|
408
|
|
|
|
|
Ömrünün yeni yaþý hoþ gelmiþ... Ýyi ki doðdun sen... |
|
409
|
|
|
|
|
küçücük bir büyüydü seninle yaþam... |
|
410
|
|
|
|
|
hayat bir masal deðilmidir |
|
411
|
|
412
|
|
|
|
|
Annen ne anlattýysa, hangi masallarý anlattýysa, hangi gözyaþýný sildiyse onu ararsýn; bulamazsýn.
Kulaðýnda oðlunun kalp atýmý. Nerede duysan tanýrsýn...
Gün olur gözümüzden güneþ icat eder. Gün olur severiz.
Gün olur ellerimize tapar, sonumuzu alnýmýza yazarýz... |
|
413
|
|
|
|
|
Hayatimizi gercek anlamda degistiren iki tip insan vardir. Bunlardan biri peygamberdir. Aydinlatma yaratir hayata karsi. Digeri de sevdigimiz kadindir. Savastirir kendini, mantiga karsi… |
|
414
|
|
|
|
|
O kadar ihtiyacým var ki sana
Gelsen ellerinde ellerimi nefesinle yüregimi ýsýtsan
Donmuþ beden kolay kolay ýsýnmaz
Sarýlsan koskocaman geldiðini anlasam |
|
415
|
|
|
|
|
Düþlerimden topladým tüm silahlarýmý ve bir gece yarýsý vurdum beni.
Ýþte gidiyorum çeþmi siyahým!
Bu sazýn kopmayan son teliyle çalýyorum türkümüzü! Kentin sýnýrlarýný kanatýyor, pýr pýr atan yüreðim ayrýlýðýn ilk sancýsýyla!
|
|
416
|
|
|
|
|
Farkýnda olmasak da herbirimiz bir þeylere karþý mutlaka bir aþk besliyoruz ve bu aþk yaþamýmýzýn temel taþý. Peki ama biz esasýnda neye aþýðýz acaba? |
|
417
|
|
|
|
|
Ne Zaman Sen Dese Kalbim, Çözülüyor Gözlerim |
|
418
|
|
|
|
|
dedim ya, beni merak etme. Üzülmüyorum. Yalnýzca biraz, sadece biraz üþüyorum... |
|
419
|
|
|
|
|
Aþk dediðimiz bu müthiþ duygunun gönlümüzün meþherinde hiçbir þeyin teferruat ve gereksiz olmadýðýný daha iyi anlýyorum...
|
|
420
|
|
|
|
|
Uçsuz bucaksýz yonca tarlasýnda dört yapraklý yonca arayan, kim bilir kaç tanesini de ayaklarýnýn altýnda ezdiðinin farkýnda deðildir. Þans gözün görebildiði kadardýr. Ne yazýk ki gözün görebildiði KADERDÝR. |
|
Anasayfa
