• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
1521
|
|
|
|
Çocuk ve edebiyat baþlýðý adý altýnda sizlerele buluþacaðým. Bu yazýmda ileride neler yapacaðým, ne tür yazýlar yazacaðým hakkýnda sizleri bilgilendirmek istiyorum. |
|
1522
|
|
|
|
Kucuk bir duanin eseriyse yazdigin satirlar
Yapilan onca duayi melekler de hatirlar |
|
1523
|
|
|
|
Bir damla akýl verdin bana, huzurundan
Denizlere ulaþtýr beni artýk,
Kurtar beni bu damlalýktan...
Pir’im Hz. .Mevlana
|
|
1524
|
|
|
|
Aþký yaþarken zaman kavramý yoktur içimde... Bazen bir yaz mevsimi birkaç yýl sürer. Baharým onlarca yýl… Mevsim deðiþikliðim uzun aralýklarla olur. Siz her yýl dört mevsim yaþadýðýmý sanýrken, ben bir mevsimde yýllarý yaþarým. Yeter ki aþk bana dokunsun. Yeter ki dokununca býrakmasýn.
|
|
1525
|
|
|
|
Ýçimde bir bahar ötesi hüzün
Mecnun’a Leyla’dan haber mi bilmem
Hangi gurbet sende bu hangi yüzün?
Meryemce düþlerin hazan mý bilmem
|
|
1526
|
|
|
|
söz yüzü ,evlilik yüzügü yada lise döenemýnde alýnmiþ gumüþ.... |
|
1527
|
|
1528
|
|
|
|
Güneþ batarken ortaya çýkan o eþsiz ahengi ve muhteþemliði baþýnýzý omzuna koyarak anlatabileceðiniz bir dostunuz olmasaydý, o muhteþem gün batýmýndan ne haz duyardýnýz? Dostunuzla gökyüzüne bakarken gördüðünüz kuþa, umutlarýnýzý yükleseniz ve beraberce u |
|
1529
|
|
|
|
Sonra gel bak benim gözlerime.
Ruhunu bulacaksýn.
Ruhun kayýp deðil bu alemde. Sadece uzak bedenine. |
|
1530
|
|
|
|
Bir çocuk oluyor avuçlarýmda
gece...
Bulut gibi...
Dokunsam yaðacak...
Üflesem daðýlacak...
Su gibi...
Parmaklarýmý aralasam akýp
gidecek... |
|
1531
|
|
|
|
Kulaðýnýn dibinde çalan bir kemandým da beni iþitmedin. Eðer boynunu bana doðru eðmiþ olsaydýn, sana hüzzam þarkýlar eþliðinde seni seviyorum diyecektim. O kadar dik baþlýydýn ki, ellerinde keman oldum da, baþýný bana doðru yaslamadýn. |
|
1532
|
|
|
|
gitmeseydide olur muydu ayný þey acaba? |
|
1533
|
|
|
|
" Dokuz aylýk acýnýn, son doðum sancýlarýydý yüzümde gizlediðim. Kangren olmuþ yanlýzlýðýn, son satýrlarýydý alnýma çizdiðim. Artýk toprak olmuþtur sevdan. Bir sayfa deðildi üzerine kapanan; v efasýz sevdanýn ölüm fermanýydý tozlu raflara kalkan.." |
|
1534
|
|
|
|
Müminler, acizliklerinin ve her an hata yapma ihtimali olduðunun bilincindedirler. Bu yüzden hata yapmak, asla küçük düþmelerine neden olmaz. Kendi yaptýklarý ya da þahit olduklarý hatalardan ders çýkarýr, ayný yanlýþa tekrar düþmemeye çalýþýrlar. Hata yapan bir mümini, týpký hastalanan çocuðunun kendi baþýna iyileþemeyeceði için yanýndan ayrýlmayan bir anne gibi- yalnýz býrakmaz, ona yardým ederler. |
|
1535
|
|
|
|
Ben seni sözün bittiði yerde, noktanýn netliðinde sevdim. Sözsüz notalarýn huzurunda yasladým baþýmý aþkýna. |
|
1536
|
|
|
|
Bunca yýlýn ve yýkýntýnýn arasýnda, en-kaz parçalarýnýn arasýnda, el ele tutuþup, gezinebilir miyiz yeniden? |
|
1537
|
|
|
|
sen ki...
parmaklarýndan dökülen her kelime için ömrümden bir parça verebileceðim |
|
1538
|
|
|
|
Geri dönüp bakýnca biz diye birþeyin olmamýþ olduðunu görmek ne acý.
Ama hayat devam ediyor. Yaþamak ise yaþýyorum bende. Güneþ görmeyen, sulanmayanbir çiçek ne kadar
dayanabilirse o kadar dayanýyorum. Köklerim kurumadý hala...
Bir yerlerde derinlerde hep bir ümidim vardý. Belki saçma ama vardý iþte.Neden bu kadar yýkýldýðýmý önceleri
anlayamamýþtým. Ama sonra düþününce anladým ki insan çok güvenince böyle oluyormuþ. Hiçbir þeyin artýk eskisi gibi
olmasý mümkün deðil. Sen geri dönsen bile mümkün deðil.
|
|
1539
|
|
|
|
Aþk; gidiþ yollarýný bilmektir sevgili... Gideceðini bile bile sevmektir!
|
|
1540
|
|
|
|
Gözlerim gözyaþlarýyla dolu, o beyaz ellerin mendilim olur mu? Dudaklarým gülüþe kapalý, neþem olur musun? Baþtan aþaðý kibrit çöpüyüm, ateþim olur musun?Ýnsanlar, mont, kaban, kürk sen benim güneþim olur musun? Nice sahibinden satýlýk arabalar gördüm, nice kiralýk evler gördüm. Sen benim en deðerli varlýðým olur musun? Bir can ne kadar dayanýrsa azraile, bu yürek o kadar dayanabilir sensizliðe. Özlemim hançerdir içimde, tüm bedenimi kýlýf yapýp saklarým seni yüreðimde. Belki kavuþmak yok seninle dünyada. |
|