• İzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aşk |
1721
|
|
|
|
|
Sensizliğe alışmak mı ? Ben hiç sensiz kalmadım. Bilmiyorum yokluğunun dayanılmazlığını. Ne kadar uzakta olsan da, İnsan yarım yaşayamaz. Unutma !
|
|
1722
|
|
|
|
|
Sevgi bahçesinde gezmek ister misiniz? Sevgi her yazarın üzerinde kafa yorduğu bir meseledir. Sevgi anlatılmakla bitirilecek bir konuda da değildir. Üzerinde ne kadar konuşulursa konuşulsun tam anlamıyla ifade edilemez. |
|
1723
|
|
|
|
|
Çocuklar çiçektir, okullarımızın, evlerimizin vazgeçilmez süsleridir. Her çocuk toprağın bağrında açan bir çiçektir. Kimse çiçeklerin daha az renkli olduğunu söyleyemez. Güllerini budayıp, dikenlerini besleyemezsiniz. |
|
1724
|
|
|
|
|
Göğsümüzden içeri sızan o garip duygunun adını koymaktan ödümüz patlar olsa da yinede istedik… |
|
1725
|
|
|
|
|
Yaşam böyle mi gerçekten? Yani gerçeklerle yaşayamayanların sığındığı
yer gölgeler dünyası mı? Asıllarının sürekli dinlendiği, gölgelerin ise hep çabaladığı bir dünya... |
|
1726
|
|
|
|
|
Umut ektiği tarlalar kuruduğunda, ölesiye susuzluk çeker insan. Hayat çoğu zaman seyrini ve hızını değiştirmeyen bir Doğu Ekspresi trenine benzer: Usul, gürültülü, yavaş… Ölüme doğru akıp gittiğini düşünürüz zamanın; ta ki o gelene kadar.
O diyorum. Adını söylemekten korkuyorum nedense. Dudaklarım kanar, yüreğim sızlar sanıyorum. Sonra usulca, biri içimden dilimden çalmasın diye fısıldıyorum. ‘Aşk’
|
|
1727
|
|
|
|
|
Elveda ey sevgili!
Ve evrenin sonsuz derinliklerinde beklediği sevdiğine kavuşamayanlara...
Dinmeyen deli rüzgarların estiği sarp Anadolu yaylasının yiğit delikanlılarına...
Ve sen!
Benim güller içerisindeki karanfil bakışlı, delişmen kokulu ESKİMEZİM!
Sana da,sana da elveda!
|
|
1728
|
|
|
|
|
Suçsuz; ama sonuçsuzuz... |
|
1729
|
|
|
|
|
bU gece almamalıyım çığırtkanlığımı dile…isyanlarımı yutmalıyım su gibi…ne zaman ansam seni,, yüreğime düşsen,, dilime sürçse adın,, dua olsan ne zaman dudaklarımda ben öksüzleşirim…
Yetim kalırım satırlarda…
((NE DUYGULAR VARDIR,,ANLATILAMAYAN, SADECE ANLATILMA ÇABALARINA MAHKUM KALAN...ne aşklar vardır,,satırlarda yaşanmak zorunda kalan....)))
|
|
1730
|
|
1731
|
|
|
|
|
…sardunyaya o bahçede aşık oldum ben… kulübenin hemen dibinde sıra sıra öbek öbek… küsmezdiler hiç…cefa alıp vefa verirlerdi… ilginç bir fotosentez… her unutulmada salkım çiçekleriyle bağırırlardı biz buradayız diye |
|
1732
|
|
|
|
|
İçinde birazcık sevgin olsaydı; Bana dair,
Bilseydin içimde kalan özlemini; Sana dair,
Böylesi kolay yalnız bırakmazdın beni, Bize dair.
Dostluk bize ölü şimdi.
|
|
1733
|
|
|
|
|
hangi iskelede yalnız kalırsan bilki yakarışların mektup bekler.ve onları sakın bekletmeyin... |
|
1734
|
|
|
|
|
Yüreğinin tınılarını duymak isteyenlere... |
|
1735
|
|
|
|
|
Yaşanmışlığı sana bırakarak... |
|
1736
|
|
|
|
|
Su diye düşlerini icerim sebillerden..Utanırım bazen, gözlerindeki nemli kirpikleri kurutamadigim icin...Üzülürüm inceden inceye, kapılarına bir gül tomurcugunda düsemedigim icin... |
|
1737
|
|
|
|
|
sevginle boğulayım nefes nefese
en derinine çek bedenimi
senden kurtuluşum olmasın |
|
1738
|
|
|
|
|
Sadece tadını çıkaracaktım biraz. Sonra gidecektin bir sonraki sefere kadar... |
|
1739
|
|
|
|
|
Hayat yaşandığı kadardır ve kalplerde sevgiler yaşadıkça da hayat vardır. Sizin hayatınız da var mı???
|
|
1740
|
|
|
|
|
Seninle sevgiyi arkadaşlık, dostlukla
destekleyerek yaşamak isterken,
gücümüz ne yazık ki
aşka dayanamadı mı sevgili ?
|
|
Anasayfa
