• İzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aşk |
1081
|
|
|
|
Uyanış: Bir rüyanın dönüşüm sonrası. Aslında bir yalanı yakalamak. Her insanın tercih noktası. Şimdilerde yeni tanıştığım rol; insanı insana tanıştırmak. Bir yanım "O" diyor diğer yanımsa "Hayır". Gülmekten kendimi alamıyorum, hayatım hüzünlerime gülümsüyor. Ustalıkla nasıl da kaya olmayı seçenleri yeğliyorum. |
|
1082
|
|
|
|
Gittin... Bekledim. Sana erteledim tüm yaşanmamışlıkları. Sensizken kanımın damarlarımda dolaşmasını çok gördüm bedenime. Ağladım. Umutlandım dönersin diye. Yokluğunda yaptığım en iyi işti harap olmak... |
|
1083
|
|
|
|
seni sevmek ve sen acı oldu artık benim için,ağladığım o günlerde dinldiğim en acı aşkısı bazen, bazen sen giderken arkandan bakan gözlerimdeki yaş oldu, bazende gecenin kör vakitlerinde yüreğimin çaresiz sözcükleri oldu kağıtlardan akıp giden.
|
|
1084
|
|
1085
|
|
|
|
acı kendini en güzel yansıtan duygudur.. |
|
1086
|
|
|
|
İçime döşediğin mayınlar, patladı damarlarımda, aşkımın şehitliğinde yatıyor ruhum. |
|
1087
|
|
|
|
İnsafsızlık dünyayı çevreleyen kahpeliktir. Gurursuzluktur başkası için yaşamak... |
|
1088
|
|
|
|
Ben sensizliği bile seninle yaşıyordum… Bu yüzden seviyordum seni. |
|
1089
|
|
|
|
Gidişlerde kumsalların yeri büyüktür... |
|
1090
|
|
|
|
Bir mektup, muhtemelen okunduğunda hatırlanacak bir şeyleri kalanlar için.. |
|
1091
|
|
|
|
ve bekleyeceksin sen de müridinin kötü bir mabedin kapısından dönerek tövbe etmesini... |
|
1092
|
|
|
|
kendi kendine aşk için hesaplaşma, bir anmalad öz eleştiri |
|
1093
|
|
|
|
aslında boyle seyler fazla hissetmiyorum fakat.bı ınsan haddınden fazla kırılınca ve normalınden cok uzulnce herseyı cıplak bı sekılde yazılarına dokebılıyomus.. |
|
1094
|
|
|
|
Sensizliğimde Susan Yüreğim... |
|
1095
|
|
|
|
Rüyaları çalınmış gecelerde sevdim seni. Yetim cocukların kirlenmemiş düşlerinde büyüttüm seni. Lacivert okyanuslara uzanan umuttu gözlerin. Korkularımı yüreğinde emziren bir imkansız sevdaydın sen. |
|
1096
|
|
|
|
ne eksiğim var , bende yaptım aşk yorumu :-) |
|
1097
|
|
|
|
Ya benimle yaşarsın ya da ölümü koluna takarsın demiştim! Seni kabirde de sıcak tutarım yanıma uzan... Kuş kafesi, dert kümesi, hüsran kefesi... kalbimiz artık huzura mekan. Hey gidi koca dünya; bize ev sahipliği yapamadın ya utan!!!
|
|
1098
|
|
|
|
Pencerenin pervazında nazlı güneş, alaca bir karanlık namluda… Yüreğimdeki koyu gölgenin müsebbibidir yokluğun… Affet, kanayan güllerimle bir mum ışığının karanlığında büyüyor yüzünü göremediğim hüzünlerim. Dindiremedim acılarımı affet baş edemedim kendimle. |
|
1099
|
|
|
|
Giden birine, gitmesin diye, giderse bıraktıklarını da yanında götürsün diye yazılmış bir mektup. |
|
1100
|
|
|
|
Aşk ile Acı çok yakın iki arkadaşlarmış... |
|