• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
1081
|
|
|
|
|
Ben seni tutmaya çalýþýrken güvercin çýðlýklarýyla, sen göðe aðdýn bir gece. Gözlerin; tüllenen bir yalnýzlýk, yaþanmamýþ bir ayrýlýk gibi asýlý kaldý yýldýzlarýn koynunda. |
|
1082
|
|
|
|
|
eðerini sýrtlamýþ bir at gibi hazýrým seni sýrtýma yüklenmeye.
|
|
1083
|
|
|
|
|
Ya benimle yaþarsýn ya da ölümü koluna takarsýn demiþtim! Seni kabirde de sýcak tutarým yanýma uzan... Kuþ kafesi, dert kümesi, hüsran kefesi... kalbimiz artýk huzura mekan. Hey gidi koca dünya; bize ev sahipliði yapamadýn ya utan!!!
|
|
1084
|
|
|
|
|
Özlem naðmeleri çalýyor zihnimde. Seni özlemenin bestesi ruhumda nefes nefes... |
|
1085
|
|
|
|
|
Gün gelir, gün geçer... // Yangýný Bana Düþer... |
|
1086
|
|
|
|
|
Ýçimizdeki boþluðu hüzünlerle doldurur sonbahar… Dallarýmýzdaki son diri yapraklarý da döker sert esen rüzgâr… Toprak kokar kýnalý ellerimiz… Gözlerden süzülen son damla yaþ yerçekimine direnemeyerek çatlamýþ topraða düþer upuzunca… Hayata dair gerçekler geçer gözlerimizin önünden. Ömrün de ilkbaharý, yazý, hazaný ve kýþý var elbet… Daðlarýn yamaçlarýndan esen rüzgârlar daðýnýk saçlarýmýzý okþar, adeta tarar bir anne þefkatiyle.
|
|
1087
|
|
|
|
|
Ýçime döþediðin mayýnlar, patladý damarlarýmda, aþkýmýn þehitliðinde yatýyor ruhum. |
|
1088
|
|
|
|
|
ve bekleyeceksin sen de müridinin kötü bir mabedin kapýsýndan dönerek tövbe etmesini... |
|
1089
|
|
|
|
|
yetmezmiþ gibi günüme adýnýn ilk harfi ile baþlýyorum |
|
1090
|
|
|
|
|
Ey sosyalist sevgilim. Haksýzlýða uðrasam, benim için oturma eylemi yapar mýsýn? Açlýk olsam, ekmek kavgam olur musun? Düzen beni dümdüz etmeye kalksa, benim için dað olur musun? Gesi baðlarý olsam benim için saz olur musun? Hep tabureler, tahtým olmuþtur. Benim için çay ve simit olur musun? Üþüdüðümde parkam, yandýðýmda Dicle ile Fýrat olur musun? Ben ölüme inanmýþým, benim þehadetim olur musun? Ey sosyalist sevgilim! |
|
1091
|
|
|
|
|
Benim ýþýðýmý yansýtacak , güç bulacaktýnýz bu ýþýktan. Hep öyle yapmadýnýz mý bugüne kadar? Bense, diðer zavallý benler gibi, kendi iþýðýma pervane olacak, bir öpücüðe köle olacaktým. Siz, beni tüketip bir baþka bene geçerken, ben arkanýzda býraktýðýnýz gecede yeniden ayaða kalkmaya çalýþacaktým çelimsizce. |
|
1092
|
|
|
|
|
Bügün gözlerinle buluþmak istemeyecektim. Bir zamanlar içinde kendimi gördüðüm gözlerde, görüþümü engelleyen bulutlar yaratmana raðmen tek bir damla yaðmuru sensizlikle kuruyacak topraðýma çok görmeseydin eðer… |
|
1093
|
|
|
|
|
Giden birine, gitmesin diye, giderse býraktýklarýný da yanýnda götürsün diye yazýlmýþ bir mektup. |
|
1094
|
|
|
|
|
Sensizliðimde Susan Yüreðim... |
|
1095
|
|
|
|
|
Seven, deli gibi aþýk bir ruh var sana yaþayan bu bedenimde benim.
Yoksan hiçim varsan her þeyim, her þeyinim... |
|
1096
|
|
|
|
|
Sevdiðimin gözlerine yazýlan hayaller |
|
1097
|
|
|
|
|
Bu aþk yoruyor beni bazen. Týkanýyorum, "bitti" diyorum kendimce; ama bunu sana demeye cesaret edemiyorum. "Tamam bitti!" demenden korkuyorum. |
|
1098
|
|
|
|
|
dudaklarýnda ki acý tebessümle düþünmektedir bu son deminde.. ;
‘’ piþman deðilim... iyiki sevdim seni..... iyiki daldým denizine.... iyiki varsýn aþk...’’
|
|
1099
|
|
|
|
|
Yalnýzlýðýn yansýmalarý, meraklý bir duvarýn aracýlýðýyla dile geldi ve düþündürdü beni. Yansýmalar, yalnýzlýða dairdir. Aynalar hep duvarda var aslýnda,
Baktýðýmýzda, yüz yabancý deðil. Ardýndaki sýr da, bir dolu insan. Alkýþ tutsa da, içinde insan, hep yalnýzlýðýyla baþ baþa kalan. Yaz dedin, yazdým yalnýzlýðým,
Ýçimi kanatan kýrýlganlýðým, sözlerinde. Ama silgisi yok dil yarasýnýn. Git dedin, gittim, içimde yalnýzlýðým.
|
|
1100
|
|
|
|
|
aslýnda boyle seyler fazla hissetmiyorum fakat.bý ýnsan haddýnden fazla kýrýlýnca ve normalýnden cok uzulnce herseyý cýplak bý sekýlde yazýlarýna dokebýlýyomus.. |
|
Anasayfa
