• İzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aşk |
1201
|
|
|
|
|
Canım hep mutlu olacak değil ya sonlar yapsana. Atsana beni cehennemlere senin cenetinde işim yok. Susmasana konuşsana... |
|
1202
|
|
|
|
|
Sevgiyi yağmur tanesinde tanıdım.Damlata damlata sevgi gölünü oluşturdum.Sevgim her bulutlu havada coştu çağlayan gibi. |
|
1203
|
|
|
|
|
Acıları anlardan çıkarıp sana saklaman için göndereceğim kanadı kırık bir kuşun kanadında |
|
1204
|
|
|
|
|
-Kızdım o yare dedim ki, "sattım gitti bu aşkı" meğer ben kalbimi satmışım çoktan ona ve satılan kalp geri alınmıyormuş" kalbim onda, aşk bende kaldı...- |
|
1205
|
|
|
|
|
Bir yürek davasına düştüm ben bu yokluk belasına. Sevgisiz yaşayanlar nasıl yaşıyor peki? Kalbi yerine aklını çalıştıranlar nasıl mutlu oluyor peki? Aklım ermiyor benim bu ince hesaplara, kalbim sevilmeyince aklıma selam bile vermiyor hatta. |
|
1206
|
|
|
|
|
Aşkları yaşamak her zaman çok kolaydır ama o aşkları sonsuza kadar taşıyabilecek bir kalbe sahip olmak her zaman göründüğü kadar kolay olmaz. |
|
1207
|
|
|
|
|
Ben giderken biliyordum seni.. Sen beni öğrenirken silgimle silmeye gidiyordum bedenini. Gözlerin kaldı silemediğim, bir de yüreğin... Giderken onları sakladım defterimin arasına. Ve arasına gül yaprakları koydum beyazdan, kırmızıdan ve sarıdan.. |
|
1208
|
|
1209
|
|
|
|
|
onlar bizim hayat ortaklarımız... |
|
1210
|
|
|
|
|
Arada gel yanıma, arada bak gözlerime. Gözlerinde hayatı bulayım yine. Sonra yine çeker gidersin nasıl olsa, bu sefer de şiirler tutar beni ayakta. |
|
1211
|
|
|
|
|
Yaşarız ne için bilmeden farkında olmadan |
|
1212
|
|
|
|
|
Sadece aşk vardı,hiç bir şey yoktu... |
|
1213
|
|
|
|
|
Seni çok sevdim, bebeğim. Seni çok özlüyorum… |
|
1214
|
|
|
|
|
içimizde boğulan çocuk kimligimizi, daha kabuklaşmamış yaralarımızı, sığdıramadığımız gözyaşlarımızı, cümleleşmemiş çığlıklarımızı, beni işte... en çok da seni "protesto ediyorum" . |
|
1215
|
|
|
|
|
neden yaptın bunu? neden? |
|
1216
|
|
|
|
|
...Şimdi bir şeyi bağırmak ama hissederek bağırmak istiyorum... |
|
1217
|
|
|
|
|
Gözü tok, yüreği enkaz adamlardandın; Canın çekmesin cehaleti, bir anlık gaflet için iffet yakardın! |
|
1218
|
|
|
|
|
İstanbul bu kadar darmıydı.Dünya bu kadar küçük. Oysaki senelerdir bildigim şehir bu değildi benim.Mavisine hasret kaldığım beldem.Şehrimde bu kadar yağmur yağmazdı.Sensizlik bu kadar koymazdı bana. |
|
1219
|
|
|
|
|
Sustular, sarılamadılar. Dokunsalar bütün kent yangınlarında yok olurdu sanki. |
|
1220
|
|
|
|
|
Özlemek nedir diye düşündüğümde hep sen geliyorsun aklıma; özlemenin yitirmek olduğunu işte o zaman anlıyorum. |
|
Anasayfa
