• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
1541
|
|
|
|
|
Sensizlik, damarlarýmda gezinen sinsi bir yýlanýn zehri gibi. O zehir ki! Her bir damlasý yakar kavurur içimi , al canýmý al dedikçe yerden yere savurur beni... |
|
1542
|
|
|
|
|
Aþk; gidiþ yollarýný bilmektir sevgili... Gideceðini bile bile sevmektir!
|
|
1543
|
|
|
|
|
Olmayan, olmayacaða mektup. |
|
1544
|
|
|
|
|
Gecelerimin karanlýðý gecelerin maviliðini hep düþlere saklýyor..
Mermere sýkýþmýþ bir meleðim. Özgürlüðüme kavuþabilmem için daha çok oyulmam gerekiyor..
|
|
1545
|
|
|
|
|
her daim renkli olacaklar... gökkuþaðý gibi... sizin gibi... |
|
1546
|
|
|
|
|
ey sevgili senin eteðinin küçük bir parçasýný parisin tüm giyim maðazalarýna deðiþmem. eyfel kulesi, nasýl parisin göbeðine vurulmuþ bir þaheser ise, izin ver ey sevgili göbeðinin tam ortasýndan seni öpüþüm de aþkýmýzýn þaheseri olsun. ey sevgili çin iþkencelerin geçerken bile seni unutamamaktayým. bütün çin ayaklar altýna alsa bile beni, belki senin ayaklarýna rastlayýp öperim diye ölmem. mýsýr çarþýlarýnda baharat kokularýnýn yoðunluðu bile bana seni unutturamaz. ey sevgili anla artýk seni sevmek bir piramitin zirvesinden gün batýmýný seyretmektir. |
|
1547
|
|
|
|
|
....
Kimse fark etmedi ayrýldýðýmý..
Kimse merak etmedi neden ve nereye gittiðimi…
Bir mendil sallayaným olmadý ardýmdan…
Mahcup bir el kaldýraným…
Bir gözyaþý dökenim olmadý..
“Gitme, kal” diyenim… “Çabucak gel” diyenim…
“Sensiz duramam buralarda” diye yakýnaným olmadý…
“Gidince hemen haber ver lütfen” diye seslenenim…
Kimse fark etmedi ayrýldýðýmý.. |
|
1548
|
|
|
|
|
Gözlerinin karasý gecelerime sinerken hiçbir ay ýþýðý vurmaz karanlýk sularýma. Iþýltýn sýzar gündüzlerime de bir gölge gibi düþerim kaldýrýmlara. Her geçen aksini ezerken, hiçbir yansýman düþmez gölgeme. Ah sevgili gözyaþlarým bakýþlarýmý bir küpü doldurdurur gibi doldururken, yokluðunun boþluðunu görürüm gözlerimde. Ah sevgili neden bana delilikten elbise dikersin. Oysa ben her gün yüreðime güzelliðini çizerim. |
|
1549
|
|
|
|
|
Kalpten kalbe giden yollarýn uzaklýðýnýn üstesinden gelemiyoruz bazen. Uzaklarý yaný baþýmýzda kýlabilsek özür dilemek için gelen çiçekler vazoda kuruduktan sonra acýtmayacaktýr artýk caný. |
|
1550
|
|
|
|
|
Ýyileþsin diye hastane köþelerine terkedilmiþ bir meczubum sevgilim, aþkýnýn þarabýnda sarhoþ olmuþ.. Sarhoþluðum sinmiþ üzerime, yalpalamam ondandýr adýný tesbih gibi her zikrediþimde.. Bir seni görüyorum, bir seni biliyorum bu halimde.. Kimse sormuyor halin nicedir, bense her gün seninle doluyum aldýðým her nefeste.. Deli gömleði diyorlar giydirdiklerine; doðrudur, benim deliliðim de divaneliðim de bir sana, tek sana, yalnýz sana, hep sana.. |
|
1551
|
|
|
|
|
Sen bunlarý hiçbir zaman okuyamayacaksýn biliyorum. Sana gönderdiðim ve hep göndereceðim mesajýmda yazdýðým o üç kelimeyi son bir defa okuyabilmeni diliyorum tanrýdan.
|
|
1552
|
|
|
|
|
Kadýnlýðým , cesaretim ,güvenim hepsi içindi bu ayrýlýk . Hadi demeden baþladý , hani demeden bitti bizimkisi . |
|
1553
|
|
|
|
|
Günlerden bir gün aþkýmý bir ada iskelesinde kaybettimve belki aþkýma ihanet etmek için belki de onu unutmak içindir bilmiyorum.Kendimi yeni bir vücut ararken bulmuþtum. Buldum mu diye sorarsanýz?yazýyý okumanýz gerekecek... |
|
1554
|
|
|
|
|
kendine –“Þu çiçek satan kýza bak” dedi –“Ne kadar da masum...”
Hiç birimiz masum deðildik aslýnda. |
|
1555
|
|
1556
|
|
|
|
|
köþeye sýkýþtý ve cenin þeklini aldý bedenim... kýmýldayacak halim yok. bir þizofreniyi oynuyorum nicedir!yollara çýkacak takat kalmadý güçsüz bedenimde. yolsuzum, yolluksuzum ve gittiðinden beri bende yokum...
|
|
1557
|
|
|
|
|
“Ýçimdeki bütün sevgileri sana duymaya geç kalmak, benim tarifimdi..” |
|
1558
|
|
|
|
|
boþ bir mektup meðerde neler anlatýyormuþ.. |
|
1559
|
|
|
|
|
Gömülü kaldý aþk ateþi, Hades’e yakýn bir yerlerde. Ne Hades’i boylayabildi, ne gün yüzüne çýkabildi. Kimsesiz, yapa yalnýz , ancak acýlarýn en derininde, umutsuzluklarýn en kuytusunda kapkaranlýk kaldý o Ateþ, söndü o Ateþ… Tanrýlar, tanrýçalar, yarý tanrýlar, satirler, sirenler, Pan’ýn flütü… Ormanlarýn perileri Musalar, Nympha'lar, Dionysos…Elbette ölümlüler… Tümü, aþký aradý döne dolana yeryüzünde. Ekho, kara sevdaya düþüp öldü, ona yüz vermeyen Narkissos yüzünden, tüm kemikleri darmadaðýn dolup kayalara yapýþtý, eko oldu, kayalardan çaðýrdý aþký. |
|
1560
|
|
|
|
|
Karanlýktý ,
ben sana göz kýrpan yýldýzlara meydan okumuþtum .. |
|
Anasayfa
