• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
1121
|
|
|
|
Gittin... Bekledim. Sana erteledim tüm yaþanmamýþlýklarý. Sensizken kanýmýn damarlarýmda dolaþmasýný çok gördüm bedenime. Aðladým. Umutlandým dönersin diye. Yokluðunda yaptýðým en iyi iþti harap olmak... |
|
1122
|
|
|
|
Duvarlar arasýnda mahkum olmaktan öte senin gönlünde hapis olmayý isterdim.Lakin sen beni sensizliðe mahkum ettin.Etrafýmý çevreleyen kalýn taþ duvarlarý yýktýn üzerime. |
|
1123
|
|
1124
|
|
|
|
Pencerenin pervazýnda nazlý güneþ, alaca bir karanlýk namluda… Yüreðimdeki koyu gölgenin müsebbibidir yokluðun… Affet, kanayan güllerimle bir mum ýþýðýnýn karanlýðýnda büyüyor yüzünü göremediðim hüzünlerim. Dindiremedim acýlarýmý affet baþ edemedim kendimle. |
|
1125
|
|
|
|
Yalnýzlýðýn yansýmalarý, meraklý bir duvarýn aracýlýðýyla dile geldi ve düþündürdü beni. Yansýmalar, yalnýzlýða dairdir. Aynalar hep duvarda var aslýnda,
Baktýðýmýzda, yüz yabancý deðil. Ardýndaki sýr da, bir dolu insan. Alkýþ tutsa da, içinde insan, hep yalnýzlýðýyla baþ baþa kalan. Yaz dedin, yazdým yalnýzlýðým,
Ýçimi kanatan kýrýlganlýðým, sözlerinde. Ama silgisi yok dil yarasýnýn. Git dedin, gittim, içimde yalnýzlýðým.
|
|
1126
|
|
|
|
hayat sana ne sunarsa sunsun kabul et, ona þekil verecek olan sensin! Öyleyse sevgiyi oluþtur. |
|
1127
|
|
1128
|
|
|
|
gönülüme...ablama benden...... |
|
1129
|
|
|
|
Niye aþýk oldum ki sana... Ne güzel hayatýmý yaþýyordum... Bencilce... Hesap vermeden... Özgürce... |
|
1130
|
|
|
|
Dönmemek üzere gidiyorum.HOÞÇAKAL |
|
1131
|
|
|
|
Aþk mý Nefret mi Karar Veremedim.. |
|
1132
|
|
|
|
Hep ayný oyun, hep ayný acý...
2002-2004 yaþadýklarýmda hiç bir fark yok.
|
|
1133
|
|
|
|
Yarýn yine bir gün doðacak ve yanýmdaki aklýmdaki olmayacak...
Güneþ doðacak ve ben seni düþüneceðim... |
|
1134
|
|
|
|
Ýnsafsýzlýk dünyayý çevreleyen kahpeliktir. Gurursuzluktur baþkasý için yaþamak... |
|
1135
|
|
|
|
Hayat insanlara adil davranmýyor.
Ya da herþeyin bir sebebi var. Bazý þeyleri belki de yaþamak gerekiyor.
Biriktirdiklerim içimde bir yerlerde taþlaþtý.
Acýlarým artýk canýmý yakmýyor. Onlara öyle alýþmýþým ki ince bir sýzý hep var.
Herzaman da olacak.
Artýk kimseye güvenmiyorum,sevmiyorum da. Ben ki insanlarýn sevilmeye layýk olduklarýný düþünürdüm.
Bana bu kadar acýyý yaþatanda bir insan deðil mi? Hem de hiç kötülük yapmadýðým bir insan.
Belki de bundan da bir ders çýkarmalýyým.
Allah'ýn yarattýklarýný severken dozunu iyi ayarlayamýyorum.
Bundan sonra cesaretim yok hiçbirþeye.
Ayný acýlarý yaþamaya , aðlamaya, mutluymuþ gibi rol yapmaya ...... |
|
1136
|
|
|
|
Haberin var mý sevgili?
Boðazýma yýldýzlar dökülüyor
Adýný aðzýma alsam çölleniyor dudaklarým
Çatlýyor mecnun hüzünlerim
Bir yaným çöl, bir yaným Leyla benim
Ateþ denizindeki rýhtýmýma yalnýzlýk demirliyor
Kim bana sular getirecek bilmiyorum…
|
|
1137
|
|
|
|
Yüreðime dokunan yüreðin, bütün benliðimi kor kor yakacak ve içli bir kemanýn tellerinde dile gelen naðmeler gibi yüreðim çaresizce sýzlayacak. |
|
1138
|
|
|
|
Ayrýlýrken geride kýrýk bir kalp ve cevapsýz sorular býrakýp gittin. Gitme demeyeceðim. Kal da demeyeceðim. Ama neden diye soruyorum. |
|
1139
|
|
|
|
Sensizliðim acý veriyordu bana, karanlýk sokaklarýn sensizliðinde, ölümün beni daha çabuk bulmasýndan korkuyordum ve ben bu nedenle en kolay yolu seçtim: Sensizliðimden kaçtým. |
|
1140
|
|
|
|
Sokaðýnda yürümeye çalýþan ve esasýnda o sokaðýn kendisidir. Ve sokaðýn en yakýn arkadaþýdýr. Ve el vermiþtir sokaða sanýrsýnýz çýkmazdý... |
|